2 - تمركز فكر - پاسخ ما نسخه متنی

2 - تمركز فكر

چنانكه در فصل

قبل يادآور شديم كليه دانشمندان علم فيزيولوژى متّفق اند كه هر منطقه اى از مغز مربوط به

يـكى از حواس انسانى است . مثلا قسمتى از مغز مربوط به حس شنوائى و منطقه ديگر مربوط

به حس چشائى و ه كذا هر يك از حواس ، مربوط به فعّاليت يك قسمت از سلولهاى مغزى است .

ولى گاهى مى شود با آنكه راه گوش و يا چشم يا لامسه يا سائر حواس باز است ، ولى آنها

وظيفه طبيعى خود را انجام نمى دهند.

مـثـلا بـا رفيق خودمان نشسته ايم و مشغول مذاكره مطالب علمى هستيم يا خودمان به تنهائى با

دقـّت كـامـل مـشـغـول رسـيـدگـى بـه يـك مـسـاءله عـلمـى هـسـتـيـم در آن

حـال مى بينيم در حالى كه راه گوش باز است ولى صداى خارجى را نمى شنويم ؛ انگشتان و

سـائر اعـضـاء بـدن بـراى احـسـاس كـيـفـيـّتـهـاى هـوائى از

قبيل گرمى ، سردى حاضر است ولى هيچ درك نمى كند؛ و همچنين سائر حواس انسانى .

اگـر روحى وجود ندارد، پس اين تمركز فكر از كجااست ؟ روى حساب طبيعت بايد هر منطقه از

مغز مشغول كار خود باشد و هيچ گاه از انجام وظيفه خود باز نماند.

پـس ايـنـكه گاهى تمام حواس به نقطه معيّنى متمركز مى شود و بقيه مناطق مغزى از كار باز

مـى مـانـد، دليـل كـامـلى اسـت كه روح استقلال دارد و سلولهاى مغزى را به هر كجا كه بخواهد

بسيج مى كند و در خدمت خود حاضر مى سازد.