ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

25- ميوه‏اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‏دهد و خدا مثلها را براى مردم مى‏زند، شايد كه آنان پند گيرند

26- و مَثَلِ سخنى ناپاك چون درختى ناپاك است كه از روى زمين كنده شده و قرارى ندارد

27- خدا كسانى را كه ايمان آورده‏اند، در زندگى دنيا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى‏گرداند، و ستمگران را بى‏راه مى‏گذارد، و خدا هر چه بخواهد انجام مى‏دهد

28- آيا به كسانى كه [شكر] نعمت خدا را به كفر تبديل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت در آوردند ننگريستى؟

29- [در آن سراى هلاكت كه] جهنّم است [و] در آن وارد مى‏شوند، و چه بد قرارگاهى است

30- و براى خدا مانندهايى قرار دادند تا [مردم را] از راه او گمراه كنند بگو «برخوردار شويد كه قطعاً بازگشت شما به سوى آتش است»

31- به آن بندگانم كه ايمان آورده‏اند بگو «نماز را برپا دارند و از آنچه به ايشان روزى داده‏ايم، پنهان و آشكارا انفاق كنند، پيش از آنكه روزى فرا رسد كه در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستيى»

32- خداست كه آسمانها و زمين را آفريد، و از آسمان آبى فرستاد، و به وسيله آن از ميوه‏ها براى شما روزى بيرون آورد، و كشتى را براى شما رام گردانيد تا به فرمان او در دريا روان شود، و رودها را براى شما مسخّر كرد

33- و خورشيد و ماه را - كه پيوسته روانند - براى شما رام گردانيد و شب و روز را [نيز] مسخّر شما ساخت

34- و از هر چه از او خواستيد به شما عطا كرد، و اگر نعمت خدا را شماره كنيد، نمى‏توانيد آن را به شمار درآوريد قطعاً انسان ستم پيشه ناسپاس است

35- و [ياد كن] هنگامى را كه ابراهيم گفت «پروردگارا، اين شهر را ايمن گردان، و مرا و فرزندانم را از پرستيدن بتان دور دار

36- پروردگارا، آنها بسيارى از مردم را گمراه كردند پس هر كه از من پيروى كند، بى‏گمان، او از من است، و هر كه مرا نافرمانى كند، به يقين، تو آمرزنده و مهربانى

37- پروردگارا، من [يكى از] فرزندانم را در درّه‏اى بى‏كشت، نزد خانه محترم تو، سكونت دادم پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده، باشد كه سپاسگزارى كنند

38- پروردگارا، بى‏گمان تو آنچه را كه پنهان مى‏داريم و آنچه را كه آشكار مى‏سازيم مى‏دانى، و چيزى در زمين و در آسمان بر خدا پوشيده نمى‏ماند

39- سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى، اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد به راستى پروردگار من شنونده دعاست

40- پروردگارا، مرا بر پا دارنده نماز قرار ده، و از فرزندان من نيز پروردگارا، و دعاى مرا بپذير

41- روزى كه حساب بر پا مى‏شود، بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى»

42- و خدا را از آنچه ستمكاران مى‏كنند غافل مپندار جز اين نيست كه [كيفر] آنان را براى روزى به تأخير مى‏اندازد كه چشمها در آن خيره مى‏شود

43- شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمى‏زنند و [از وحشت] دلهايشان تهى است

44- و مردم را از روزى كه عذاب بر آنان مى‏آيد بترسان پس آنان كه ستم كرده‏اند مى‏گويند «پروردگارا، ما را تا چندى مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوييم و از فرستادگان [تو] پيروى كنيم» [به آنان گفته مى‏شود] «مگر شما پيش از اين سوگند نمى‏خورديد كه شما را فنايى نيست؟

45- و در سراهاى كسانى كه بر خود ستم روا داشتند سكونت گزيديد، و براى شما آشكار گرديد كه با آنان چگونه معامله كرديم، و