ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

166- و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وا مى‏گذاريد؟ [نه،] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد»

167- گفتند «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراج شدگان خواهى بود»

168- گفت «به راستى من دشمن كردار شمايم

169- پروردگارا، مرا و كسان مرا از آنچه انجام مى‏دهند رهايى بخش»

170- پس او و كسانش را همگى، رهانيديم-

171- جز پير زنى كه از باقيماندگان [در خاكستر آتش] بود

172- سپس ديگران را سخت هلاك كرديم

173- و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم و چه بد بود باران بيم داده شدگان

174- قطعاً در اين [عقوبت] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند

175- و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست ناپذير مهربان است

176- »اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند

177- آنگاه كه شعيب به آنان گفت «آيا پروا نداريد؟

178- من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم

179- از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد

180- و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست

181- پيمانه را تمام دهيد و از كم فروشان مباشيد

182- و با ترازوى درست بسنجيد

183- و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد برمداريد

184- و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد»

185- گفتند «تو واقعاً از افسون شدگانى»

186- »و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى، و قطعاً تو را از دروغگويان مى‏دانيم

187- پس اگر از راستگويانى، پاره‏اى از آسمان بر [سر] ما بيفكن»

188- [شعيب] گفت «پروردگارم به آنچه مى‏كنيد داناتر است»

189- پس او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن، عذابِ روزى هولناك بود

190- قطعاً در اين [عقوبت درس] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند

191- و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست ناپذير مهربان است

192- و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است

193- »روح‏الامين» آن را بر دلت نازل كرد،

194- تا از [جمله] هشدار دهندگان باشى؛

195- به زبان عربى روشن،

196- و [وصف] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است

197- آيا براى آنان، اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطلاع دارند؟

198- و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل مى‏كرديم،

199- و [پيامبر] آن را برايشان مى‏خواند به آن ايمان نمى‏آوردند

200- اين گونه در دلهاى گناهكاران، [انكار را] راه مى‏دهيم

201- كه به آن نگروند تا عذاب پر درد را