ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

25- و از نشانه‏هاى او اين است كه آسمان و زمين به فرمانش بر پايند؛ پس چون شما را با يك بار خواندن از زمين فرا خواند، بناگاه [از گورها] خارج مى‏شويد

26- و هر كه در آسمانها و زمين است از آنِ اوست؛ همه او را گردن نهاده‏اند

27- و اوست آن كس كه آفرينش را آغاز مى‏كند و باز آن را تجديد مى‏نمايد؛ و اين [كار] بر او آسانتر است و در آسمانها و زمين نمونه والا[ى هر صفت برتر] از آنِ اوست، و اوست شكست‏ناپذير سنجيده كار

28- [خداوند] براى شما از خودتان مثلى زده است آيا در آنچه به شما روزى داده‏ايم شريكانى از بردگانتان داريد كه در آن [مال با هم] مساوى باشيد و همان طور كه شما از يكديگر بيم داريد از آنها بيم داشته باشيد؟ اين گونه، آيات خود را براى مردمى كه مى‏انديشند، به تفصيل بيان مى‏كنيم

29- [نه، اين چنين نيست] بلكه كسانى كه ستم كرده‏اند، بدون هيچ گونه دانشى هوسهاى خود را پيروى كرده‏اند پس آن كس را كه خدا گمراه كرده، چه كسى هدايت مى‏كند؟ و براى آنان ياورانى نخواهد بود

30- پس روى خود را با گرايش تمام به حقّ، به سوى اين دين كن، با همان سرشتى كه خدا مردم را بر آن سرشته است آفرينش خداى تغيير پذير نيست اين است همان دين پايدار، ولى بيشتر مردم نمى‏دانند

31- به سويش توبه بريد و از او پروا بداريد و نماز را برپا كنيد و از مشركان مباشيد

32- از كسانى كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه فرقه شدند؛ هر حزبى بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند

33- و چون مردم را زيانى رسد، پروردگار خود را، در حالى كه به درگاه او توبه مى‏كنند، مى‏خوانند، و آنگاه كه از جانب خود رحمتى به آنان چشانيد، بناگاه دسته‏اى از ايشان به پروردگارشان شرك مى‏آورند

34- بگذار تا به آنچه بدانها عطا كرده‏ايم كفران ورزند [بگو] برخوردار شويد، زودا كه خواهيد دانست

35- يا [مگر] حجّتى بر آنان نازل كرده‏ايم كه آن [حجّت] درباره آنچه با [خدا] شريك مى‏گردانيده‏اند سخن مى‏گويد؟

36- و چون مردم را رحمتى بچشانيم، بدان شاد مى‏گردند؛ و چون به [سزاى] آنچه دستاورد گذشته آنان است، صدمه‏اى به ايشان برسد، بناگاه نوميد مى‏شوند

37- آيا ندانسته‏اند كه [اين] خداست كه روزى را براى هر كس كه بخواهد فراخ يا تنگ مى‏گرداند؟ قطعاً در اين [امر] براى مردمى كه ايمان مى‏آورند عبرتهاست

38- پس حق خويشاوند و تنگدست و در راه مانده را بده اين [انفاق] براى كسانى كه خواهان خشنودى خدايند بهتر است، و اينان همان رستگارانند

39- و آنچه [به قصد] ربا مى‏دهيد تا در اموال مردم سود و افزايش بر دارد، نزد خدا فزونى نمى‏گيرد؛ و[لى] آنچه را از زكات - در حالى كه خشنودى خدا را خواستاريد - داديد، پس آنان همان فزونى يافتگانند [و مضاعف مى‏شود]

40- خدا همان كسى است كه شما را آفريد، سپس به شما روزى بخشيد، آنگاه شما را مى‏ميراند و پس از آن زنده مى‏گرداند آيا در ميان شريكان شما كسى هست كه كارى از اين [قبيل] كند؟ منزّه است او، و برتر است از آنچه [با وى] شريك مى‏گردانند

41- به سبب آنچه دستهاى مردم فراهم آورده، فساد در خشكى و دريا نمودار شده است، تا [سزاىِ] بعضى از آنچه را كه كرده‏اند به آنان بچشاند، باشد كه بازگردند

42- بگو «در زمين بگرديد و بنگريد فرجام كسانى كه پيشتر بوده [و] بيشترشان مشرك بودند چگونه بوده است»

43- پس به سوى اين دين پايدار روى بياور، پيش از آنكه روزى از جانب خدا فرا رسد كه برگشت ناپذير باشد، و در آن روز [مردم] دسته دسته مى‏شوند

44- هر كه كفر ورزد، كفرش به زيان اوست، و