ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

9- اين بدان سبب است كه آنان آنچه را خدا نازل كرده است خوش نداشتند، و [خدا نيز] كارهايشان را باطل كرد

10- مگر در زمين نگشته‏اند، تا ببينند فرجام كسانى كه پيش از آنها بودند به كجا انجاميده است؟ خدا زير و زبرشان كرد و كافران را نظاير [همين كيفرها در پيش] است

11- چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‏اند، ولى كافران را سرپرست [و ياورى] نيست

12- خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند، در باغهايى كه از زيرِ [درختانِ] آنها نهرها روان است در مى‏آورد، و [حال آنكه] كسانى كه كافر شده‏اند، [در ظاهر] بهره مى‏برند و همان گونه كه چارپايان مى‏خورند، مى‏خورند، و[لى] جايگاه آنها آتش است

13- و بسا شهرها كه نيرومندتر از آن شهرى بود كه تو را [از خود] بيرون راند، كه ما هلاكشان كرديم و براى آنها يار [و ياورى] نبود

14- آيا كسى كه بر حجّتى از جانب پروردگار خويش است، چون كسى است كه بدى كردارش براى او زيبا جلوه داده شده و هوسهاى خود را پيروى كرده‏اند؟

15- مَثَلِ بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده [چون باغى است كه] در آن نهرهايى است از آبى كه [رنگ و بو و طعمش] برنگشته؛ و جويهايى از شيرى كه مزه‏اش دگرگون نشود؛ و رودهايى از باده‏اى كه براى نوشندگان لذّتى است؛ و جويبارهايى از انگبينِ ناب و در آنجا از هر گونه ميوه براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست [آيا چنين كسى در چنين باغى دل انگيز] مانند كسى است كه جاودانه در آتش است و آبى جوشان به خوردشان داده مى‏شود [تا] روده‏هايشان را از هم فرو پاشد؟

16- و از ميان [منافقان] كسانى اند كه [در ظاهر] به [سخنان] تو گوش مى‏دهند، ولى چون از نزد تو بيرون مى‏روند، به دانش يافتگان مى‏گويند «هم اكنون چه گفت؟» اينان همانانند كه خدا بر دلهايشان مُهْر نهاده است و از هوسهاى خود پيروى كرده‏اند

17- و[لى] آنان كه به هدايت گراييدند [خدا] آنان را هر چه بيشتر هدايت بخشيد و [توفيق] پرهيزگارى‏شان داد

18- آيا [كافران] جز اين انتظار مى‏برند كه رستاخيز به ناگاه بر آنان فرا رسد؟ و علامات آن اينك پديد آمده است پس اگر [رستاخيز] بر آنان در رسد، ديگر كجا جاى اندرزشان است؟

19- پس بدان كه هيچ معبودى جز خدا نيست؛ و براى گناه خويش آمرزش جوى؛ و براى مردان و زنان با ايمان [طلب مغفرت كن]؛ و خداست كه فرجام و مال [هر يك از] شما را مى‏داند

20- و كسانى كه ايمان آورده‏اند مى‏گويند «چرا سوره‏اى [درباره جهاد] نازل نمى‏شود؟» امّا چون سوره‏اى صريح نازل شد و در آن نامِ كارزار آمد، مى‏بينى آنان كه در دلهايشان مرضى هست، مانند كسى كه به حال بيهوشى مرگ افتاده به تو مى‏نگرند

21- [ولى] فرمان پذيرى و سخنى شايسته برايشان بهتر است و چون كار به تصميم كشد، قطعاً خير آنان در اين است كه با خدا راست [دل] باشند

22- پس [اى منافقان،] آيا اميد بستيد كه چون [از خدا] برگشتيد [يا سرپرست مردم شديد] در [روى] زمين فساد كنيد و خويشاونديهاى خود را از هم بگسليد؟

23- اينان همان كسانند كه خدا آنان را لعنت نموده و [گوش دل] ايشان را ناشنوا و چشمهايشان را نابينا كرده است

24- آيا به آيات قرآن نمى‏انديشند؟ يا [مگر] بر دلهايشان قفلهايى نهاده شده است؟

25- بى‏گمان، كسانى كه پس از آنكه [راهِ] هدايت بر آنان روشن شد [به حقيقت] پشت كردند، شيطان آنان را فريفت و به آرزوهاى دور و درازشان انداخت

26- چرا كه آنان به كسانى كه آنچه را خدا نازل كرده خوش نمى‏داشتند، گفتند «ما در كار [مخالفت] تا حدودى از شما اطاعت خواهيم كرد» و خدا از همداستانى آنان آگاه است