ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

آمد، خدايانى كه به جاى خدا[ى حقيقى] مى‏خواندند هيچ به كارشان نيامد، و جز بر هلاكت آنان نيفزود

102- و اين گونه بود [به قهر] گرفتن پروردگارت، وقتى شهرها را در حالى كه ستمگر بودند [به قهر] مى‏گرفت آرى [به قهر] گرفتن او دردناك و سخت است

103- قطعاً در اين [يادآوريها] براى كسى كه از عذاب آخرت مى‏ترسد عبرتى است آن [روز] روزى است كه مردم را براى آن گرد مى‏آورند، و آن [روز] روزى است كه [جملگى در آن] حاضر مى‏شوند

104- و ما آن را جز تا زمان معيّنى به تأخير نمى‏افكنيم

105- روزى [است] كه چون فرا رسد هيچ كس جز به اذن وى سخن نگويد آنگاه بعضى از آنان تيره‏بختند و [برخى] نيكبخت

106- و امّا كسانى كه تيره بخت شده‏اند، در آتش، فرياد و ناله‏اى دارند

107- تا آسمانها و زمين برجاست، در آن ماندگار خواهند بود، مگر آنچه پروردگارت بخواهد، زيرا پروردگار تو همان كند كه خواهد

108- و امّا كسانى كه نيكبخت شده‏اند، تا آسمانها و زمين برجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد [كه اين] بخششى است كه بريدنى نيست

109- پس درباره آنچه آنان [ مشركان] مى‏پرستند در ترديد مباش آنان جز همان گونه كه قبلاً پدرانشان مى‏پرستيدند، نمى‏پرستند و ما بهره ايشان را تمام و ناكاسته خواهيم داد

110- و به حقيقت، ما به موسى كتاب [آسمانى] داديم، پس در مورد آن اختلاف شد، و اگر از جانب پروردگارت وعده‏اى پيشى نگرفته بود، قطعاً ميان آنها داورى شده بود، و بى‏گمان، آنان درباره آن در شكّى پنهان آميزند

111- و قطعاً پروردگارت [نتيجه] اعمال هر يك را به اتمام [و كمال] به آنان خواهد داد، چرا كه او به آنچه انجام مى‏دهند آگاه است

112- پس، همان گونه كه دستور يافته‏اى ايستادگى كن، و هر كه با تو توبه كرده [نيز چنين كند]، و طغيان مكنيد كه او به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست

113- و به كسانى كه ستم كرده‏اند متمايل مشويد كه آتش [دوزخ] به شما مى‏رسد، و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود، و سرانجام يارى نخواهيد شد

114- و در دو طرف روز [ اوّل و آخر آن] و نخستين ساعات شب نماز را برپا دار، زيرا خوبيها بديها را از ميان مى‏برد اين براى پند گيرندگان، پندى است

115- و شكيبا باش كه خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‏گرداند

116- پس چرا از نسلهاى پيش از شما خردمندانى نبودند كه [مردم را] از فساد در زمين بازدارند؟ جز اندكى از كسانى كه از ميان آنان نجاتشان داديم و كسانى كه ستم كردند به دنبال ناز و نعمتى كه در آن بودند رفتند، و آنان بزهكار بودند

117- و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده است كه شهرهايى را كه مردمش اصلاح‏گرند، به ستم هلاك كند

118- و اگر پروردگار تو مى‏خواست، قطعاً همه مردم را امّت واحدى قرار مى‏داد، در حالى كه پيوسته در اختلافند،

119- مگر كسانى كه پروردگار تو به آنان رحم كرده، و براى همين آنان را آفريده است و وعده پروردگارت [چنين] تحقّق پذيرفته است [كه] «البته جهنّم را از جنّ و انس يكسره پر خواهم كرد»

120- و هر يك از سرگذشتهاى پيامبران [خود] را كه بر تو حكايت مى‏كنيم، چيزى است كه دلت را بدان استوار مى‏گردانيم، و در اينها حقيقت براى تو آمده، و براى مؤمنان اندرز و تذكّرى است

121- و به كسانى كه ايمان نمى‏آورند بگو «بر حسب امكانات خود عمل كنيد كه ما [هم] عمل خواهيم كرد»