در مـرحـله سـوم ، دوازده تـن از يـثـربـيـان ، كـه ده نـفـر خـزرجـى و دو تـن اوسـى بـودنـد، در سـال دوازدهـم بـعـثـت در عـقـبـه مـنـا بـه ديـدار رسـول خـدا (ص ) نـايـل آمـدنـد. ايـن گـروه ، پـس از قـبـول اسـلام ، بـا رسـول خـدا، بـيعت كردند كه به خدا شرك نورزند، دزدى و زنا نكنند، فرزندان خود را نكشند. بـه يـكـديـگـر افـتـرا نـزنـنـد و در كـارهـاى نـيـك از پـيـامـبـر نـافـرمـانـى نكنند.(50) آنگاه رسول خدا (ص ) فرمود:اگـر بـدانـچـه تـعـهـد كـرديـد وفـا كنيد، پاداش شما بهشت است و اگر چيزى از آن ها رامرتكب شـويـد كـار شـمـا بـا خـداى عـزّوجـلّ اسـت . اگـر خـواسـت مـى آمـرزد و اگـر خـواسـت عـذاب مـى فرمايد.(51) رسـول گـرامـى اسـلام (ص ) مـُصـعـب بـن عمير را همراه آنان به يثرب فرستاد تا به تبليغ اسـلام وتـعـليـم قـرآن بپردازد. مصعب ، نخستين مسلمان مهاجر بود كه به يثرب رفت و نمازهاى روزانه را به جماعت خواند.(52)
دومين بيعت عقبه
حـضـور نماينده پيامبر (ص ) در يثرب و حمايت ها و فعاليت هاى بى دريغ گروهى از خزرجيان واوسيان سبب شد كه افرادى بيشتر از دو قبيله نامبرده شيفته اسلام شوند.در سال سيزدهم بعثت حدود پانصد نفر زن ومرد خود را آماده حج كردند. از اين شمار، هفتاد و پنج نـفـر مـسـلمـان بـودنـد كه دو زن نيز همراه آنان بود. مسلمانان يثرب پس از انجام مناسك حج ، در نيمه شب دوازدهم ذى حجّه ، در عقبه منا با پيامبر(ص ) ملاقات كردند.رسـول خـدا (ص ) پس از تلاوت آياتى از قرآن بدانان فرمود: (با شما بيعت مى كنم تا چنان كـه از زنـان و فرزندانتان حمايت مى كنيد، مرا نيز حمايت كنيد.) آنان پذيرفتند و پيمان بستند كـه از آن حـضـرت دفـاع كـنـند. در پايان به امر رسول خدا (ص ) دوازده نفر از آنان به عنوان (نقيب )(53) برگزيده شدند تا بر قوم خود نظارت كنند.(54) انـعقاد چنين پيمانى با سران دو قبيله نيرومند اوس و خزرج و يافتن پايگاهى نو براى اسلام ، رسـول گـرامـى (ص ) و مـسلمانان را در موقعيتى بهتر قرار داد. پيامبر (ص ) پس از اين پيمان به مسلمانان اجازه داد تا به يثرب هجرت كنند و فرمود:(اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ قَدْ جَعَلَ لَكُمْ اِخْوانًا وَ داراً تَاءْمَنُونَ بِها)(55) خداوند بزرگ براى شما برادرانى ومحل امنى مهيا ساخته است .بـه دنبال دستور پيامبر(ص ) در مدتى كمتر از سه ماه ، بيشتر مسلمانان به بهانه هاى مختلف (مكّه ) را ترك كردند و رهسپار يثرب شدند و به برادران انصار خود پيوستند جز پيامبر(ص ) وعلى (ع ) و گروهى از مسلمانان ، كه بيمار و يا در بازداشت قريش بودند، كسى در مكّه نماند.
توطئه قتل پيامبر (ص )
باهجرت بيشتر مسلمانان به يثرب و پديد آمدن پايگاهى نو براى اسلام ، سران قريش سخت دچار وحشت واضطراب شدند. انعقاد پيمان دفاعى ميان پيامبر (ص ) و مردم يثرب ، آنان را متوجه خـطـرى بـزرگ ساخت .آنان مى ترسيدند كه رسول خدا(ص ) با كمك همپيمانان خود، به انتقام برخيزد و يا دست كم با مسلط شدن بر ناحيه يثرب موقعيت اقتصادى و تجارى آنان را به خطر اندازد.از ايـن رو، سـران قـريـش ، در (دارَالنـَدْوَهْ)(56) گـرد آمـدنـد و پـس از بـحـث و تـبـادل نـظـر، تـوافـق كـردنـد كـه از هـر قـبـيـله جـوانـى دلير برگزيده شود و شبانه خانه پـيـامـبـر(ص ) را مـحـاصـره كـنـنـد و بـر آن حـضـرت يـورش بـرنـد و او را بـه قـتـل رسـانـنـد. در ايـن صـورت ، خـون او در مـيـان هـمـه قـبـايل پخش مى شد و فرزندان عبد مناف نمى توانستند با تمامى نيروهاى قريش بجنگند و در صورت درخواست خونبها، همه قبايل خونبهاى او را پرداخت مى كردند.رسـول اكرم (ص ) به واسطه وحى الهى از توطئه آنان آگاه گشت و ماءمور شد كه به يثرب هـجـرت كـنـد.
لطفا منتظر باشید ...
