ب ـ يهوديان - مروری بر زندگانی پیامبر و امامان نسخه متنی

با آن را ندارد. او، گويا جنگ با روميان را بازى پنداشته است . گويى هم اكنون مى بـيـنـم كـه فـردا يـاران مـحـمـد هـمـگى اسير و با طناب ها بسته شده اند. او با سخنان و كردار خائنانه اش در تضعيف روحيه مسلمانان و باز داشتن آنان از جهادمقدّس بود، ولى نيرنگش مؤ ثر نيفتاد و نااميد به مدينه بازگشت . (64) 3 ـ با حركت سپاه اسلام به سوى تبوك و ماندن اميرمؤ منان (ع ) در مدينه ، منافقان كوشيدند با شايعه پراكنى ، مركز حكومت را از وجود على (ع ) خالى كنند و با آسودگى خاطر توطئه هـاى خـود را عـمـلى سـازنـد. امـيـر مـؤ مـنـان (ع ) بـا شـنـيـدن سـخنان واهى آنان ـ كه مى گفتند رسول خدا (ص ) از روى بى مهرى ، آن حضرت را با خود نبرده است ـ خود را به پيامبر (ص ) رسانيد و ماجرا را باز گفت . رسول خدا (ص ) فرمود:

دروغ مـى گـويـنـد. تو را براى حفظ مدينه در آن جا گذاشته ام . آيا به اين راضى نيستى كه بـراى مـن ، هـمان مقام و منزلت را دارى كه هارون براى موسى داشت جز آن كه پس از من پيامبرى نيست ؟!(65) سـپـس يـه آن حـضـرت دسـتور داد كه باز گردد و جانشينش در مدينه و خانواده باشد.

4 ـ فرار ارتـش رم از بـرابـر مـسـلمـانـان و پـيـروزى هـاى مـهـم ديـگـر، كـه رسـول خـدا (ص ) در طـول اقـامـت در تبوك به دست آورد، بيش از پيش ‍ خشم و كينه منافقان را بـرانـگـيـخـت . از ايـن رو، هـنگام باز گشت سپاه اسلام ، تصميم گرفتند پيامبر (ص ) را به قـتـل رسـانـند. هنگامى كه شتر پيامبر (ص ) در دل شب از گردنه اى بلند مى گذشت ، دوازده نفر از منافقان كمين كردند تا شتر را رم دهند و در نتيجه آن حضرت به درّه بيفتد و كشته شود. خداوند پيامبرش را از توطئه آگاه ساخت و توطئه آنان خنثى شد. (66) 5 ـ مـنـافـقـان بـراى سرپوش گذاشتن بر جنايات خود، همواره از پوشش هاى دينى استفاده مى كـردنـد.

آنـان در جـايـى كـه بـه ظاهر مسجد بود، ولى در واقع مركز توطئه عليه اسلام بود، گرد مى آمدند.

پـيـك وحـى هـنـگـام بـاز گـشـت پـيـامـبـر از تـبـوك ، در نـزديـكـى مـديـنـه فـرود آمـد و بـا نـزول آيـاتـى ، پـيـامـبـر (ص ) را از نيّت شوم بانيان اين مسجد آگاه ساخت . پيامبر (ص ) دستور داد تا آن جا را آتش زنند و ويران سازند. (67)

ب ـ يهوديان

پـيـش از هجرت رسول خدا (ص )، افزون بر مشركان بومى ، سه طايفه بزرگ يهودى ، به نام يهوديان (بَنى قَيْنُقاع )، (بَنى نَضير) و (بنى قُرَيْظَهْ) در اين شهر زندگى مى كردند كه صنعت ، تجارت وبازار شهر را در دست داشتند.

هر چند رسول گرامى اسلام (ص ) با انعقاد پيوند برادرى ميان مهاجر و انصار، گامى مهم در بـرقـرارى وحـدت ميان مسلمانان برداشت ، مشكل داخلى بزرگ ديگر، يعنى توطئه هاى يهوديان همچنان بر جاى بود. از اين رو، پيمانى سياسى با يهوديان به امضا رسانيد.

بـا انـعـقـاد اين پيمان ، حكومت پيامبر (ص ) از شكل ساده خود بيرون آمد و جنبه رسمى به خود گـرفـت و پـيـامـبـر (ص ) رسـمـاً بـه عـنـوان حـاكـم مـديـنـه شـنـاخـتـه شـد، وحـدت سـيـاسـى شكل گرفت و بنيه دفاعى اسلام در برابر دشمنان خارجى تقويت شد.

كار شكنى هاى يهود

گسترش روز افزون اسلام حسد و كينه يهود را برانگيخت . چيزى كه مايه افزايش كارشكنى ها مى شد، اسلام آوردن (عبدالله بن سلاّم ) از دانشمندان يهود بود. او پس از مذاكراتى گسترده با پـيـامـبر به آيين اسلام گرويد. خبر اسلام آوردنش موجى از خشم در گروه هاى يهود پديد آورد. چيزى نگذشت كه يكى ديگر از دانشمندان آنان ، به نام (مُخَيْرِقْ) به او پيوست . (68) اين امر باعث شد كه يهود موقعيّت سياسى اجتماعى خود را از سوى حكومت اسلامى در خطر ببيند و پيمان خود را با رسول خدا (ص ) ناديده بگيرد و عليه آن حضرت توطئه چينى كند.

آنـان بـا القـاى اشكالات و شبهات اعتقادى بى اساس كوشيدند عقايد مسلمانان را تضعيف كنند و هـمـبـسـتـگى آنان را بر هم زنند. همچنين با دامن زدن بر اختلافات و كينه هاى دوران جاهلى ميان دو قـبـيـله اوس و خـزرج سـعـى مـى كـردند كه ميان مسلمانان آتش افروزى كنند. به عنوان نمونه ، روزى