فصل پنجم:
ساختار حكومت
رهبرى در حكومت مطلوب
در فلسفه سياسى معلم ثالث رهبرى از جايگاه خاصى برخوردار است و در رأس هرم قدرت قرار مىگيرد. ايشان از رهبرى با تعابير بسيارى، از قبيل «امام»1، «حكيم و فيلسوف»2، «مدبر»3، «سياستمدار»4، «حاكم»5، «ملك»6، «سلطان»7، «قيّم و وكيل»8، «واسطه و وسيط»9 و «مقوّم»10 ياد مىكند. هركدام از اين عناوين بيانگر نوع زاويهاى است كه بدان نگريسته مىشود؛ وقتى از رهبرى با عنوان حكيم و فيلسوف ياد مىكند به ابعاد معرفتى و غايات فاضله در حكومت نظر دارد، وقتى به حُسن سياست و اداره جامعه توجه مىكند از عنوان «مدبر» و1. همان، ص 129.2. الفوز الاصغر، ص 68.3. تهذيب الاخلاق، ص 95.4. الهوامل والشوامل، ص 334.5. تهذيب الاخلاق، ص 105.6. همان، ص 129.7. همان، ص 107.8. الهوامل والشوامل، ص 347.9. همان، ص 67 و 68.10. تهذيب الاخلاق، ص 80.