مناسک حج نسخه متنی

م ـ هميانى را كه در آن پول مى گذارند، اشكال ندارد به كمر ببندد، هرچند دوخته باشد و بهتر آن است كه قسمى كند كه بى گره باشد.

م ـ فتق بند، اگر دوخته باشد براى ضرورت جايز است ببندد، ليكن احتياط آن است كه كفاره بدهد.

⁽⁶³¹⁾631 . آية الله تبريزى: كفاره هم ندارد.

آية الله خامنه اى: حكم آن در ذيل مسأله 347 گذشت.

آية الله سيستانى، آية الله مكارم: ضرورت لازم نيست و كفاره هم ندارد.

آية الله صافى، آية الله فاضل: اولى اين است كه كفاره بدهد.

⁽⁶³²⁾632 . آية الله بهجت: الاّ در صورتى كه إزار نداشته و شلوار بپوشد كه در وجوب فديه تامّل است. (مناسك شيخ، ص20 و 21).

آيات عظام تبريزى، خامنه اى، خويى، سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد يك گوسفند بدهد.

⁽⁶³³⁾633 . نظريه آيات عظام در ذيل مسأله 287 گذشت.

⁽⁶³⁴⁾634 . نظريه آيات عظام در ذيل مسأله 287 گذشت.

635 . آية الله اراكى: احوط بلكه اقوى اجتناب از آن است.

آيات عظام تبريزى، سيستانى، مكارم: منظور از قفازين هر نوع دستكش است.

⁽⁶³⁶⁾636 . آية الله بهجت: براى متعمّد و يا مضطرّ، به خلاف ناسى و ساهى و جاهل كه چيزى بر آن ها نيست. (مناسك شيخ، ص20).

آية الله نورى: هر چند از روى اضطرار پوشيده باشد و با تعدّد لباس يا تكرار در پوشيدن، كفاره نيز تكرار مى شود.

637 . آية الله خامنه اى: اگر تعدّد پوشيدن صدق كند براى هر مورد يك كفّاره بدهد.

آية الله خويى: فتواى ايشان در دست نيست.

آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: ظاهر آن است كه اگر براى پوشيدن جنس دوخته يك كفاره بدهد كافى است. (مجمع المسائل، ج1، ص461، مسأله 20).

638 . آية الله بهجت: ظاهر تعدّد كفّاره است به تعدّد صنف ها مطلقا، چه على الترتيب بپوشد و چه در يك دفعه بپوشد. (مناسك شيخ، ص20).

آية الله سيستانى: در اين صورت اگر نوع اين لباس ها مختلف باشد، به تعداد هر لباس بايدكفاره بدهد و اگر نوع لباس ها يكى باشد، بنابر احتياط به تعداد هر لباس بايد كفاره بدهد. (مناسك، مسأله 245).

هريك كفاره بدهد.

م ـ اگر از روى اضطرار لباسهاى متعدد پوشيد كفاره ساقط نمى شود.

⁽⁶³⁹⁾639 . آية الله تبريزى، آية الله خامنه اى: بنا بر احتياط در صورت اضطرار به پوشيدن لباس هم كفاره دارد.

آية الله خويى، آية الله سيستانى: بنابر احتياط. (مناسك، مسأله 245).

آية الله مكارم: مگر اين كه موجب عسر و حرج شود.

⁽⁶⁴⁰⁾640 . آية الله خويى: فتواى معظّم له در دست نيست.

⁽⁶⁴²⁾641 . آية الله بهجت: اگر يك دفعه پوشيدن صدق كند. (مستفاد از مناسك شيخ، ص20).

642 . آية الله تبريزى: در صورتى كه چند لباس بپوشد ولو از يك نوع باشد، بايد به تعداد آنها كفاره بدهد.

نظريه آية الله خامنه اى ذيل مسأله 355 گذشت.

آية الله خويى: فتواى معظّم له در دست نيست.

آية الله فاضل: چنانچه چند لباس از يك نوع را يك دفعه (يعنى پشت سر هم و بدون فاصله) بپوشد، فقط يك كفاره واجب مى شود.

آية الله گلپايگانى: براى پوشيدن جنس دوخته در احرام عمره، يك كفاره و در احرام حج نيز يك كفاره كافى است. (مجمع المسائل، ج1، ص 461، ـ مسأله 20).

آية الله مكارم: مگر اين كه موجب عسر و حرج شود.

643 . آية الله تبريزى، آية الله خويى: سرمه سياه به قصد زينت كردن حرام است قطعاً. و بنابر احتياط يك گوسفند كفاره بدهد و از سرمه سياه بدون قصد زينت و غير سياه با قصد زينت بنابر احتياط واجب اجتناب كند. آية الله خويى: و بنابر احتياط مستحب، كفاره هم دارد ولى سرمه غير سياه بدون قصد زينت مانع ندارد و كفاره نيز ندارد.

آية الله سيستانى: سرمه سياه و هر سرمه اى كه زينت حساب شود، اگر به قصد زينت باشد حرام و اگر به قصد زينت نباشد احتياط واجب در ترك است و امّا سرمه اى كه نه سياه باشد و نه زينت شمرده شود، اگر به قصد زينت نباشد جايز و اگر به قصد زينت باشد احتياط واجب در ترك است، بلى در هر صورت براى معالجه در حال اضطرار اشكال ندارد. (مناسك، مسأله 246).

آية الله مكارم: فرقى بين سرمه سياه و غير سياه نيست، ملاك در حرمت زينت و عدم زينت است.

644 . آية الله اراكى: در صورت عدم قصد زينت، احوط ترك است.

آية الله بهجت: اگر سرمه سياه بكشد و قصد زينت نداشته باشد بلكه براى علاج مرض باشد اشكال ندارد. ( مناسك، مسأله 246 ).

آية الله خويى: اگر قصد زينت نكند بنابر احتياط واجب بايد اجتناب كند.

645 . آية الله اراكى: بنابر احوط حرام است.

آية الله بهجت: احوط اجتناب از مطلق سرمه است، اگر به قصد زينت باشد يا بوى خوش در آن باشد. (مناسك شيخ، ص21).

نظريه آيات عظام در قسم پنجم از محرمات احرام گذشت.

646 . آية الله تبريزى: اگر سرمه سياه را به قصد زينت بكشد بنا بر احتياط يك گوسفند كفاره دارد و در سرمه سياه كه به قصد زينت نباشد يا سرمه اى كه به قصد زينت مى كشد ولى سياه نيست احتياط استحبابى در كفاره دادن است.

آية الله خويى: بنابر احتياط بايد يك گوسفند كفاره دهد.

آية الله سيستانى: بنابر احتياط مستحب يك گوسفند كفاره بدهد.

647 . آية الله صانعى: بلكه اقوى.

آية الله فاضل: اگر بوى خوش آن در لحظه سرمه كشيدن قابل استشمام باشد، اقوى كفاره دادن است، ولى چنانچه بوى خوش از آن استشمام نشود، احتياط مستحب در كفّاره دادن است.

آية الله مكارم: يك گوسفند اگر عمداً باشد.

دادن است.

م ـ در صورتى كه احتياج داشته باشد به سرمه كشيدن مانعى ندارد.

هشتم ـ نگاه كردن در آينه.

⁽⁶⁴⁸⁾648 . آية الله بهجت: در صورتى كه براى عذرى، از قبيل مرض نباشد، كه صدق تزيّن نمى كند. (مناسك شيخ، ص21).

آية الله تبريزى، آية الله سيستانى: نگاه كردن در آينه جهت زينت بر مُحرم حرام است.

آية الله خامنه اى: نگاه كردن در آينه بدون قصد زينت; مانند راننده و امثال آن، اشكال ندارد.

آية الله مكارم: در صورتى كه براى تزيين خود و اصلاح سر و وضع خود باشد.

649 . آية الله خامنه اى: در صورتى كه قصد زينت نداشته باشد.

آية الله سيستانى: اجسام صيقلى ديگرى كه خاصيت آينه را داشته باشند حكم آينه را دارند.

آية الله صانعى: مگر آن كه براى زينت باشد كه حرمت آن خالى از وجه نيست.

آية الله مكارم: هرگاه براى تزيين و اصلاح خود باشد اشكال دارد.

⁽⁶⁵¹⁾650 . آية الله بهجت: اگر به قصد زينت نباشد بنا بر اقوى عيبى ندارد.

651 . آية الله فاضل: و به قصد زينت استفاده كند.

جايز نيست.

⁽⁶⁵²⁾652 . آية الله خامنه اى: احتياط واجب اجتناب از هر چيزى است كه عرفاً زينت محسوب مى شود.

آية الله سيستانى: در صورتى كه عينك زدن عرفاً زينت باشد، احوط پرهيز از آن است. (مناسك، مسأله 247).

653 . آية الله تبريزى: كفاره اش بنابر احتياط استحبابى يك گوسفند است. (مناسك، مسأله 247).

آية الله خويى: كفاره اش بنابر احتياط يك گوسفند است. (مناسك، مسأله 247).

آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: كفاره اش استغفار است. (آراء المراجع، ص 153).

654 . آية الله فاضل: يا در ماشينى كه نشسته است.

⁽⁶⁵⁶⁾655 . آيات عظام بهجت، تبريزى، خامنه اى، خويى، سيستانى، مكارم: نگاه به آينه بدون قصد زينت اشكال ندارد.

آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: نظر در آينه مطلقاً جايز نيست، چه به قصد زينت باشد و چه نباشد. (مناسك عربى، ص 89).

656 . آية الله صانعى: كه در اين صورت احتياط استحبابى است.

آية الله نورى: در حال احرام، عكس گرفتن از يكديگر، چون نگاه كردن در آينه بر آن صدق نمى كند، اشكال ندارد.

نهم ـ پوشيدن موزه و چكمه و گيوه و جوراب و هرچه تمام روى پا را مى گيرد.

⁽⁶⁵⁷⁾657 . آية الله بهجت: و مانند چكمه و جوراب است بلكه مطلقاً با صدق لبس و پوشيدن على الأحوط. (مناسك شيخ، ص21).

آية الله تبريزى: احوط نپوشيدن هر چيزى است كه تمام پشت پا را بپوشاند.

آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: و احتياط آن است كه از پوشيدن چيزى كه قسمتى از روى پا را هم بپوشاند نيز خوددارى كند ولى بند نعلين اشكال ندارد.

⁽⁶⁵⁸⁾658 . آية الله بهجت: بعيد نيست ابتناى حكم بر منع كشف قدمين در غير حال احرام، پس پوشيدن آن ها در حال احرام ممنوع نيست و عدم منع آن پس بامرد مشترك است. (مناسك شيخ، ص21 و 22).

659 . آية الله سيستانى، آية الله صانعى: بلكه مضطرّ شود.

660 . آية الله بهجت، آية الله مكارم: احتياط مستحب اين است.

آية الله خامنه اى: قدر مسلم از حرام بودن پوشاندن روى پا، پوشيدن چكمه و جوراب و امثال آن است نه هر چيزى كه روى پا را مى پوشاند و در هر صورت اگر محرم ناچار به پوشيدن آن شود، احتياط شكافتن روى آن است.

آية الله خويى، آية الله فاضل: احتياط مستحب. ( مناسك عربى، مسأله 248 ).