لطفا منتظر باشید ...
2 ـ آية الله تبريزى، آية الله خويى: عيبى ندارد كه مقدارى از آن را خودش بخورد و قيمت آن را براى فقرا به عهده بگيرد.
آية الله سيستانى، آية الله فاضل: و احتياط اين است كه خود كفاره دهنده از آن نخورد و اگر خورد احتياط اين است كه قيمت مقدارى را كه خورده به فقرا صدقه بدهد. (و آية الله فاضل اضافه مى فرمايند: و نزديكان او نيز اگر فقير نيستند از آن نخورند).
(3)3 ـ آية الله اراكى: بنابر احتياط، فقراى مؤمَنِ غير سيد مى باشند.
آية الله تبريزى، آية الله خويى: بايد مؤمن باشند.
آية الله سيستانى: بايد مسلمان بلكه به احتياط واجب مؤمن باشند مگر اينكه مؤمن مستحق پيدا نشود كه مى توان به ضعفاى غير ناصبى داد.
آية الله فاضل: مصرف كفّاره، فقير مؤمن غير سيد است. بلى اگردهنده آن سيدباشدمى تواند كفّاره خود را به سيّد فقير بدهد.
آية الله گلپايگانى: متن مطابق احتياط است.
آية الله مكارم: احتياط آن است كه كفاره غير سادات به سادات داده نشود.
* م ـ اگر در حرم چيزى پيدا كرد، برداشتن آن كراهت شديد دارد، بلكه احتياط(1) در برنداشتن است.
آن را بكند و آن را مصرف كند و ضامن صاحبش نيست و چنانچه تملك نكرد و تفريط نكرد ضامن نيست، ولى اگر بدون تملك نگاه داشت و در نگاهدارى كوتاهى و تفريط كرد ضامن است،(4) و اگر قصد تملك كرد و صاحبش قبل از تلف شدن پيدا شد بايد آن را به صاحبش رد كند به احتياط واجب.
تعريف كند واز صاحبش جستجو كند، پس اگر نيافت او را بعداز يك سال، مخيراست بين دو امر(7):
1 ـ آيات عظام اراكى، فاضل، مكارم: اين احتياط ترك نشود.
(2)2 ـ آية الله خويى، آية الله فاضل: بنابر احتياط بايد عوض صاحبش به مؤمن فقير صدقه بدهد و حق تملك ندارد.
3 ـ آية الله سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد از طرف صاحبش صدقه بدهد و هر وقت صاحبش پيدا شد چنانچه به صدقه دادن راضى نشود عوض آن را به او بدهد.(توضيح المسائل، م 2574).
4 ـ آية الله مكارم: بنابر احتياط واجب.
(5)5 ـ آية الله گلپايگانى: بايد به صاحبش رد كند بنابر احتياط اگر اقوى نباشد (وسيلة النجاة، ج 2، ص 326)
6 ـ آية الله سيستانى، آية الله صافى: به احتياط واجب بايد صدقه بدهد.
7 ـ آية الله خويى: بنا بر احتياط بايد عوض صاحبش صدقه بدهد و حق تملك ندارد.(منهاج الصالحين، ج 2، ص 646)
آية الله سيستانى: احتياط واجب آن است كه تصدق كند.(توضيح المسائل، م 2577).
آية الله مكارم: هرگاه احتمال قابل توجه در مورد پيدا شدن صاحبش نمى دهد صدقه بدهد.
يكى آنكه آن را براى صاحبش حفظ كند، در اين صورت اگر در نگاهدارى كوتاهى نكرد ضامننيست در صورت تلف. دوم آنكه براى صاحبش صدقه بدهد، لكن اگر صاحبش پيدا شد و راضى به صدقه نشد بايد عوضش را به او بدهد(1) و جايز نيست آن را تملك كند و اگر تملك كند مالك نمى شود و ضامن هم مى شود.
م ـ كسى كه بعد از محرم شدن نتوانسته باشد وظيفه اى انجام دهد كه مُحلّ شود، اگر مصدود يا محصور است بايد به وظيفه آنها كه در آخر مناسك ذكر شده عمل نمايد و اگر مصدود يا محصور نيست، در بعض موارد با انجام عمره مفرده مى تواند مُحلّ شود.
گذاشتن جايز نيست و لازم نيست(3) در جايى كه سنگ است نماز بخوانند و لازم نيست حصير يا
1 ـ آية الله گلپايگانى: و همچنين مى تواند آن را تحويل حاكم شرع بدهد. (وسيلة النجاة، ج 2، ص 326).
آية الله مكارم: بنابر احتياط واجب.
2 ـ آية الله بهجت: در صورت امكان سجده بر «مايصح السجود عليه»، اكتفا به غير آن خلاف احتياط است. ( استفتائات ويژه حج ) و در پرسشهاى جديد حج، ص 30، س 127 مى فرمايد: اعتبار عدم مندوحه در حال عمل، يقينى است وامّا مندوحه مكانى و يا زمانى پس اعتبار عدم آن موافق با احتياط است. و در مورد سجده بر مهر و يا حصير و بادبزن در مساجد مكّه و مدينه در صورتى كه موجب وهن و انگشت نما شدن باشد، در پرسشهاى جديد حج، ص 31، س 130 مى فرمايد: در فرض سؤال جايز نيست و حكم در صورت وجود مندوحه در مسأله قبل بيان شد.
آية الله خويى: اگر در آن مكان، تمكن از سجود بر آنچه سجود بر آن جايز است ندارد، سجده صحيح است.
آية الله سيستانى: اگر تقيه اقتضا كند و در همانجا مايصحّ السجود عليه نباشد، سجده صحيح است و لازم نيست از آنجا منتقل شود به جاى ديگر.
آية الله فاضل: اگر مخالف تقيه نباشد و موجب هتك و انگشت نما شدن نشود بايد در محلّى كه بتواند پيشانى او در محلّ سجده بر سنگهاى مسجد قرار گيرد سجده نمايد.
آية الله گلپايگانى: سجده روى فرشهاى مسجد در صورت تقيه مانع ندارد. ( استفتائات ويژه حج، ص 30، مسأله 52 ).
3 ـ آية الله تبريزى: در صورت تمكّن لازم است....
آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: اگر فرادى مى خواند و ضرورتى نباشد نبايد به فرش سجده كند و اگر به جماعت مى خواند سجده بر فرش در مواردى كه به خاطر تقيّه ضرورت داشته باشد، مانع ندارد و حكم لزوم اعاده و عدم آن در مسأله 1313 گذشت.
نحو آن با خود ببرند، ولى اگر مراعات كنند كه موجب وهن نشود و حصير براى جانماز با خود داشته باشند و روى آن نماز بخوانند، به طورى كه متعارف ساير مسلمين است اشكال ندارد، ليكن تأكيد مى شود از عملى كه موجب هتك و انگشت نما شدن باشد اجتناب نمايند.
استفتائات مسائل متفرقه
س ـ در مسجد النبى (صلى الله عليه وآله) بعد از اتمام نماز جماعت، آيا مى توان روى فرشهاى مسجد سجده نمود و يا اينكه بايد برود در جايى كه سنگفرش است و بر سنگ نماز بخواند ؟ج ـ لازم نيست بجاى ديگر كه سنگ مفروش است برود.
س ـ كسى كه نماز را در مسجد الحرام به نحو استداره خوانده است; به طورى كه رودر روى امام جماعت و يا طرفين او ايستاده بوده است، آيا اين نماز احتياج به اعاده دارد ؟
ج ـ با وضع فعلى نياز به اعاده ندارد.
(1)1 ـ مراجعه شود به مسأله 1334.
آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: با وجود مكان سنگ فرش در مسجد بايد به آنجا برود. (آية الله سيستانى اضافه كردند: بلى نماز مستحب را مى تواند رجاءً در روضه مقدسه بخواند.)
آية الله خامنه اى: در فرض مذكور اگر با فريضه تقيه منافات ندارد بايد بر سنگ فرش سجده كند.
(2)2 ـ آية الله اراكى: در صورت تأخر مأموم در مواضع سجود و اقرب نبودن به كعبه از امام به حسب دايره.
آية الله بهجت: با انحفاظ نسبت در صف مأمومين با امام با انحفاظ نسبت امام به كعبه اگر محفوظ باشد تا تمام دور حتّى اطراف حجر اسماعيل(عليه السلام) و عدم حائل بين هر مأموم و آنكه به او متّصل است، دور نيست تصحيح نماز جماعت به طور استداره در اطراف كعبه يا مسجد و در امام غير مرضىّ مراعات وظيفه منفرد لازم است.. (ذخيره، ج2، ص231)
آية الله تبريزى، آية الله سيستانى: در هر صورت بايد قرائت را خود ـ ولو به نحو حديث نفس ـ بخواند.
آية الله خامنه اى: نماز كسانى كه پشت سر يا دو طرف امام ايستاده اند صحيح است لكن نماز افرادى كه روبروى امام قرار دارند صحيح نيست.
آية الله خويى: جايز نيست، ولى به هر حال چون اقتدا صورى است بايد قرائت را ولو آهسته و يا اگر نمى شود به نحو حديث نفس بخواند و اين نماز مجزى است.
آيات عظام صافى، گلپايگانى، مكارم: نماز به نحو استداره مانعى ندارد ولى بنابر احتياط بايد به حسب دايره مقدم بر امام نباشد و همچنين بنابر احتياط با مراعات قيد قبلى نزديكتر از امام به كعبه هم نباشد. ( العروة الوثقى، ج1، ص783 مسأله 25 شرايط الجماعة ).
آية الله فاضل: اگر به جهت تقيّه خوانده باشد اعاده ندارد و در غير مورد تقيه استداره جايز نيست.
آية الله نورى: با حفظ نسبت در تمام دايره صحيح است.
س ـ در صورتى كه شخص نمازگزار وارد يكى از مساجد مدينه منوره و يا مكه معظمه شد و مشاهده كرد كه جماعت خاتمه يافته است، ولى نمازگزاران در مسجد هستند، آيا مى تواند نماز را فُرادى بر طبق شرايط موجود بجاى آورد يا بايد بيايد مسافرخانه و يا هتل و نمازش را با چيزى كه سجده بر آن صحيح است انجام دهد ؟
ج ـ مى تواند در همانجا و برطبق نماز آنان بجا آورد.
س ـ حصيرهايى كه در حجاز مورد استفاده حجاج ايرانى و غير ايرانى واقع مى شود، سجده بر آن جايز است يا خير، با ملاحظه اينكه حصير مزبور با نخ مخلوط است ؟
ج ـ اگر عرفاً روى حصير سجده مى شود مانع ندارد.
س ـ اگر انجام نماز به كيفيتى باشد كه معلوم نيست موافق نظر اهل سنت باشد، مانند سجده بر پشت نمازگزارانِ صفِ جلو و عدم رعايت اتصال و... آيا نماز در اين گونه موارد بايد اعاده شود ؟
ج ـ اعاده دارد.
س ـ آيا حايض و جنب مى توانند از مقدار توسعه يافته مسجد الحرام و مسجد النبى(صلى الله عليه وآله) عبور كنند يا خير ؟
ج ـ نمى توانند.
(1)1 ـ مراجعه شود به مسأله 1334.
آية الله تبريزى: با وجود مكان سنگ فرش در مسجد، بايد در آنجا نماز بخواند و در غير اين صورت اگر روى فرشها هم سجده كند مجزى است.
آية الله فاضل: بايد در منزل با رعايت شرايط معتبره بخواند مگر تقيّه اقتضاى غير آن را داشته باشد.
آية الله مكارم: يعنى براى سجده مهر نگذارد.
(2)2 ـ آية الله بهجت: اگر مجموع آنچه سجده بر آن صحيح است به اندازه كفاف برسد اشكال ندارد.
آية الله سيستانى، آية الله مكارم: سجده بر اين حصيرها مانعى ندارد.
(3)3 ـ آية الله بهجت: احكام مطلق مساجد را دارند ولى احكام خاصه را ندارند.
