مستحبات رمى جمرات - مناسک حج نسخه متنی

مستحبات رمى جمرات

م ـ در رمى جمرات چند چيز مستحب است:

1 ـ با طهارت بودن در حال رمى.

2 ـ هنگامى كه سنگها را در دست گرفته و آماده رمى است، اين دعا را بخواند:

«أللَّهُمَّ هذِهِ حصَيَاتي فَأحْصِهِنَّ لِي وَارْفَعْهُنَّ في عَمَلي».

3 ـ با هر سنگى كه مى اندازد تكبير بگويد.


4 ـ هر سنگى را كه مى اندازد اين دعا را بخواند:

«اللهُ أكْبَرُ، أللَّهُمَّ ادْحَرْ عنِّي الشَّيْطانَ أللَّهُمَّ تَصْدِيقاً بِكِتابِكَ وَعَلى سُنَّةِ نَبِيِّكَ أللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي حَجّاً مَبْرُوراً وَعَمَلاً مَقْبُولاً وَسَعْياً مَشْكُوراً وَذَنْباً مَغْفُوراً».

5 ـ ميان او و جمره در جمره عقبه ده يا پانزده ذراع فاصله باشد و در جمره اولى و وسطى

1 ـ آية الله بهجت: يعنى شب مقدّم با علم به عدم تمكّن از رمى در روز، و امّا شب مؤخّر با علم به تمكّن از رمى قضائى در روز مؤخّر پس احوط تأخير قضاء است تا طلوع آفتاب (مناسك شيخ ص85).

آية الله تبريزى، آية الله خويى: شب قبل از آن روز. (مناسك، مسأله 438).

آية الله سيستانى: كسانى كه شب از ماندن در مشعر معذور بودند مانند زنان و بيماران مى توانند همان شب عيد رمى كنند و اما پرستاران و همراهان آنها بايد روز رمى كنند مگر اينكه آنها نياز به همراهى در طول روز داشته باشند به طورى كه به مقدار رمى هم از آنها مستغنى نشوند و اما رمى در شب بعد كافى نيست و معذور بايد نايب بگيرد مگر چوپانان و كسانى كه از ماندن روز در منى معذورند به جهت ترس يا بيمارى يا غير آن.

⁽²⁾

2 ـ آية الله بهجت: و همچنين زنها و لو عذر نداشته باشند مى توانند در شب رمى كنند و اين مخصوص شب دهم است ( مناسك س141).

آية الله مكارم: زنان و پيران مى توانند در شب رمى كنند، همچنين كسانى كه روزها گرفتار كار حجاج هستند و فرق نمى كند در شب قبل يا شب بعد.

⁽³⁾

3 ـ آية الله مكارم: اين مستحبات را بقصد رجاء بجا آورد.

كناره جمره بايستد.

6 ـ جمره عقبه را رو به جمره و پشت به قبله رمى نمايد و جمره اولى و وسطى را رو به قبله ايستاده رمى نمايد.

7 ـ سنگريزه را بر انگشت ابهام گذارده و با ناخنِ انگشتِ شهادت بيندازد.

8 ـ پس از برگشتن به جاى خود در منى، اين دعا را بخواند:

«أللَّهُمَّ بِكَ وَثِقْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ فَنِعْمَ الرَّبُ وَنِعْمَ الْمَوْلى وَنِعْمَ النَّصِيرُ».

دوم ـ ذبح (قربانى)

م ـ واجب است بر كسى كه حج تمتع به جا مى آورد، ذبح يك هدى ; يعنى يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند و شتر افضل است و پس از آن گاو بهتر است.

حال ضرورت نيز محل اشكال است⁽³⁾ و احتياط واجب جمع بين شركت در ذبح و روزه است كه ذكر مى شود.

⁽¹⁾

1 ـ آية الله مكارم: در صورتى كه گوشت هاى قربانى مصرف نشود و آن را بسوزانند يا دفن كنند ذبح در آنجا مجزى نيست، بلكه بايد پول آن را كنار بگذارند و در وطن خود يا محل ديگرى كه گوشت ها مصرف مى شود در همان ماه ذى حجة قربانى كنند و اگر تمام گوشت ها مصرف شود باز با توجه به اين كه تمام قربانگاه ها خارج از منى است، مخير است در آنجا قربانى كند يا در وطن خود اگر چه بهتر است در آنجا ذبح شود.

2 ـ آية الله مكارم: بنابر احتياط واجب.

3 ـ آية الله فاضل: اگر چه بعيد نيست در حال ضرورت يك هدى براى چند نفر به شراكت كفايت كند و در اين صورت احتياط مستحب جمع بين شراكت در هدى و روزه است.

⁽⁴⁾

4 ـ آية الله صافى: در صورت ضرورت مثل اينكه جز يك قربانى پيدا نشود و بواسطه بهاى زيادى كه مالك آن معيّن كرده هر يك نتوانند آنرا بخرند يا اگر بيشتر از يك قربانى پيدا شود بواسطه گرانى قيمت نتوانند خريدارى نمايند بطور شركت خريدارى نمايند و قربانى كنند و احتياطاً بدل آن روزه بگيرند ولى اگر يك قربانى بيشتر پيدا نشود و هر يك بتوانند آنرا خريدارى نمايند هر كدام توانستند بايد قربانى نمايند بنا بر اين اگر يك نفر قربانى داشته باشد نمى تواند ديگران را با خود شريك كند. ( آداب و احكام حج، ص 313، مسأله 796 ).

م ـ ساير حيوانات، غير از سه حيوان مذكور، كافى نيست.

م ـ در هدى چند چيز معتبر است و بايد مراعات شود:

سوم ـ بايد خيلى پير نباشد.
چهارم⁽⁷⁾ ـ بايد تام الأجزاء باشد و ناقص كافى نيست. پس اگر واضح باشد كورى يا لنگى

1 ـ آية الله فاضل: اگر گاو داخل در سال دوم شده باشد كفايت مى كند ولى بهتر است كمتر از دو سال نباشد و همچنين است اگر قربانى بز باشد و اگر ميش باشد كمتر از يك سال هم كفايت مى كند ولى احتياط مستحب است كه كمتر از يكسال نباشد.

2 ـ آية الله صانعى: بلكه احتياط مستحب و كفايت تمام شدن يك سال و دخول در سال دوّم در گاو و نيز گذشت شش ماه در ميش خالى از قوت نيست.

3 ـ آية الله بهجت، آية الله سيستانى: بنابر احتياط واجب.

4 ـ آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: گوسفند بايستى هفت ماهش تمام و وارد ماه هشتم باشد و كمتر از آن كافى نيست و احتياط اين است كه يك سالش تمام و در سال دوم داخل شده باشد.

آية الله گلپايگانى: و در ميش به احتياط كمتر از....

داخل در سال دوم شده باشد.

دوم ـ بايد صحيح باشد، پس حيوان مريض⁽⁵⁾ كافى نيست، حتى مثل كچلى بنابر احتياط.

5 ـ آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: احوط اولى اين است كه مريض نباشد.

آية الله فاضل: بنابر احتياط واجب بايد صحيح باشد.

آية الله گلپايگانى، متعرض اين حكم نشده اند.

⁽⁶⁾

6 ـ آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: احوط اولى آن است كه خيلى پير نباشد يعنى مغز استخوانش آب نشده باشد.

آية الله خامنه اى: پير نبودن قربانى شرط نيست.

آية الله فاضل، آية الله مكارم: بنابر احتياط واجب.

7 ـ آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: بايد تام الاعضاء باشد پس كافى نيست كور (هر چند يك چشم باشد) و لنگ و گوش بريده و آن كه شاخ داخلش شكسته است و مانند آن.

هفتم ـ بايد بيضه آن را نكوبيده باشند به احتياط⁽⁷⁾ واجب.

1 ـ آية الله بهجت، آية الله خامنه اى: بايد تام الاجزاء باشد پس كور و يك چشمى و لنگ و گوش بريده حتّى اگر قليلى از گوش بريده باشند و آنكه از شاخ اندرونى آن چيزى ناقص است مجزى نيست. (مناسك شيخ ص75).

2 ـ آية الله مكارم: لنگى مختصر عيب ندارد.

است كه چشمش سفيد نشده باشد و بايد گوش بريده و دم بريده و شاخ داخل آن شكسته يا بريده نباشد.

3 ـ آية الله بهجت: بايد لاغر نباشد و مشهور كفايت بودن پيه در گرده اوست و احوط آنستكه علاوه بر اين اورا در عرف لاغر نگويند (مناسك شيخ ص75).

4 ـ آية الله مكارم: بر كليه آن مقدارى چربى باشد كافى است.

5 ـ آية الله خويى: بايدعرفاً لاغر نباشد وپيه داشتن در گرده ملاك نيست. (مناسك عربى، مسأله 384).

آية الله سيستانى: معتبر است كه قربانى عرفاً لاغر نباشد.

را در عرف لاغر نگويند.

ششم ـ بايد «خصى» نباشد;⁽⁶⁾ يعنى بايد خصيتين آن را بيرون نياورده باشند.

6 ـ آية الله تبريزى، آية الله فاضل: بنابر احوط قربانى نبايد اَخته باشد.

⁽⁸⁾

7 ـ آية الله بهجت: اظهر اجزاء موجوء است . (مناسك ص75).

آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: احوط و اولى آن است كه بيضه آن را نكوبيده باشند.

آية الله خامنه اى: كوبيده نبودن بيضه شرط نيست مگر اينكه به حدّ اخته شدن برسد.

آية الله فاضل: احتياط مستحب آن است كه بيضه آن را نكوبيده باشند.

آية الله گلپايگانى، آية الله مكارم: جايز است كشتن حيوانى كه بيضه آن را كوبيده باشند.

8 ـ آية الله صانعى: بلكه مستحب و اقوى كفايت است.

هشتم ـ بايد در اصل خلقت بى دم نباشد به احتياط واجب و اگر گوش يا شاخ در خلقت اصلى نداشته باشد، بعيد نيست كفايت، اگرچه خلاف احتياط است.

⁽⁹⁾

9 ـ آيات عظام اراكى، صافى، گلپايگانى: احتياط واجب آن است كه حيوانى راكه شاخ يا گوش يا دم در اصل خلقت ندارد قربانى نكند.

آية الله بهجت: باكى نيست اگر گوش اوشكافته يا سوراخ باشد اگر چه احوط ترك اين دو و ترك حيوانى كه شاخ يا دم از براى او در اصل خلقت نباشد و همچنين آن حيوان كه عروق و بيضتين او را ماليده باشندكه اوراموجوءومرضوض الخصيتين گوينداگرچه اظهراجزاءموجوءاست(مناسك شيخ ص75).

آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: احوط و اولى اين است كه قربانى طورى نباشد كه از اصل خلقت شاخ و دُم نداشته باشد.

آية الله خامنه اى: فقدان اعضايى كه در همه اصناف اين حيوان وجود دارد ونقص محسوب مى شود، مانع اجزاء است مانند بيضه وگوش ودر غير آنها مانند شاخ و دُم اگر در اين صنف از حيوان معمولاً وجود دارد، فقدان آن نقص محسوب مى شود و مانع است و الاّ نه.

آية الله مكارم: اگر در اصل خلقت بى دم باشد اشكال ندارد.

نهم ـ در اصل خلقت بى بيضه نباشد.