لطفا منتظر باشید ...
مستحبات احرام حج تا وقوف به عرفات
م ـ امورى كه در احرام عمره مستحب بود، در احرام حج نيز مستحب است و پس از اينكه شخص، احرام بسته و از مكه بيرون آمد، همين كه بر ابطح مشرِف شود به آواز بلند تلبيه بگويد و چون متوجه منى شود بگويد:« أللَّهُمَّ اِيّاكَ أرْجُو وَاِيّاكَ أدْعُو فَبَلِّغْني أمَلِي وَأصْلِحْ لي عَمَلي ».
و با تن و دل آرام با تسبيح و ذكر حق تعالى برود و چون به منى رسيد بگويد:
« اَ لْحَمْدُ للهِ الَّذي أقْدَمَنِيها صالِحاً في عافِيَة وَبَلَّغَني هذا الْمَكانِ ».
پس بگويد:
« أللَّهُمَّ هذِهِ مِنى وَهِيَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلَيْنا مِنَ الْمَناسِكِ فَأَسْأَ لُكَ أنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِما مَنَنْتَ عَلى أَ نْبِيائِكَ فَإنَّما أَ نَا عَبْدُكَ وَفي قَبْضَتِكَ ».
كه عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خِيف به جا آورد و چون نماز صبح را خواند تا طلوع آفتاب تعقيب گفته پس به عرفات روانه شود و اگر خواسته باشد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعى ندارد، ولى سنت(665) آن است كه تا آفتاب طلوع نكرده از وادى مُحَسِّر رد نشود و روانه شدن پيش از صبح مكروه(666) است و چون به عرفات متوجه شود اين دعا را بخواند:
« اَللَّهُمَّ اِلَيْكَ صَمَدْتُ وَاِيّاكَ اعْتَمَدْتُ وَوَجْهَكَ أرَدْتُ أسْأَ لُكَ أنْ تُبارِكَ لِي في رِحْلَتي وَأنْ تَقْضِيَ لِي حاجَتي وَأنْ تَجْعَلَني مِمَّنْ تُباهي بِهِ اليَوْمَ مَنْ هُوَ أفْضَلُ مِنّي ».
(1)1 ـ تفصيل اين مسأله در مسأله 448 گذشت.
2 ـ تفصيل اين مسأله در ذيل مسأله 444 گذشت.
3 ـ آية الله خامنه اى، از اين قسمت تا آخر مسأله را متعرّض نشده اند.
4 ـ آية الله بهجت، اگر طورى باشد كه تظليل صادق نباشد اشكال ندارد.
5 ـ آية الله تبريزى، آية الله خويى: استظلال در روز ابرى هم جايز نيست.
آية الله سيستانى: اگر ابر تيره باشد كه اشعّه آفتاب را به كلّى پوشانده باشد و باران نباشد اشكال ندارد.
آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: در جواب استظلال در روز ابرى فرموده اند: استظلال در هواى ابرى در روز جايز نيست. ( مناسك فارسى، ص 184 ).
آية الله مكارم: تيره بودن ابرها لازم نيست، منظور نبودن سايه است.
صدق نكند.
6 ـ آية الله فاضل: به تفصيلى كه در حاشيه مسأله 441 گذشت.
(7)7 ـ آية الله بهجت، آية الله صانعى: كه در مسأله 441 گذشت.
آية الله سيستانى: صحّت نذر براى كسانى كه مى دانند بايد زير سقف بروند محلّ اشكال است.
(9)8 ـ آية الله بهجت: يعنى اگر بداند كه چنين مى شود، چنانكه گذشت در ذيل بيستم از محرمات احرام.
آية الله سيستانى: بنابر احتياط جايز نيست مگر در حال ضرورت.
آية الله مكارم: مكروه است.
9 ـ آية الله فاضل: و در هر صورت كفّاره ندارد.
10 ـ آيات عظام اراكى، تبريزى، خامنه اى، خويى، سيستانى، مكارم: عبور از زير سايبانِ ثابت اشكال ندارد.
آية الله گلپايگانى: احتياط آن است كه به اختيار خود، روز از آن تونل هايى كه صدق رفت و آمد در منزل نمى كند، نرود. ( آراء المراجع، ص 178 ).
11 ـ آيات عظام اراكى، بهجت،فاضل،نورى: فرق هست وحرمت استظلال، سايه ثابت را شامل نمى شود.
آية الله مكارم: پل ها اشكال ندارد.
نيست(12) ولى بر عبور از زير پل هايى كه در جاده ها هست صادق نيست.
12 ـ آية الله سيستانى: در فرض اجبار قطعاً حرام نيست.
(13)13 ـ آية الله سيستانى: اگر حج خود را باطل كند احرامش باطل مى شود.
آية الله مكارم: يادر بعضى از مواردكه وظيفه اوتبديل به عمره مفرده است، عمره مفرده را به پايان برساند.
14 ـ آية الله صانعى: گذشت كه بنابر احتياط واجب استظلال بعد از نزول در منزل هم حرام است.
آية الله نورى: چون مكه منزل است همين قدر كه محرم به مكه رسيد مى تواند در زير سايه قرار بگيرد و در روز هم با ماشين مسقّف حركت كند و لازم نيست كه منتظر رسيدن به منزل و اتّخاذ منزل در مكّه باشد.
(15)15 ـ تفصيل اين مسأله در ذيل مسأله 438 گذشت.
(16)16 ـ آية الله اراكى: بنابر احتياط از محرمات محسوب مى شود.
آية الله بهجت: اشكال دارد.
آية الله تبريزى، آية الله خويى: جايز نيست مگر او را اذيت كند. (المسائل الشرعيه، ج1، ص331)، كشتن يك نوع مارمولك ( عظاية ) كفاره آن يك مشت طعام است.
آية الله سيستانى: حرام است. مراجعه شود به حاشيه مسأله 313
آية الله صافى: اگر اذيت كند، از محرمات محسوب نيست.
آية الله گلپايگانى: متعرّض اين فرع نشده اند.
آية الله مكارم: كشتن هيچ حيوانى جايز نيست بنابر احتياط واجب مگر حيوانات موذى.
(17)17 ـ آية الله بهجت: اگر زن احتمال مى دهد كه متلذذ شود احتياط در ترك است.
آية الله سيستانى: در اين صورت تمكين زن حرام است.
آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: بل الاقوى. (آداب و احكام حج، م 419).
آية الله فاضل: حرمت در زن محل اشكال است هرچند لذت مى برد.
(18)18 ـ آية الله بهجت: اگر زن مى داند كه متلذذ مى شود بايد مانع شود و مرد بنابر احتياط بايد يك گوسفند كفاره بدهد. (پرسش هاى جديد، س 64 و...).
آية الله تبريزى، آية الله خويى: هرگاه شخص بعد از طواف نساء زن خود را كه در حال احرام است ببوسد، بايد بنابر احتياط يك گوسفند بكشد. (المسائل الشرعيه، ج1، ص337).
آية الله سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد مرد يك گوسفند كفاره بدهد. (مناسك، مسأله 227).
آية الله فاضل: تحقق حرمت بر هيچ كدام ثابت نيست و كفاره هم بر هيچ يك از آن ها لازم نيست.
آية الله گلپايگانى: متعرض مسأله نشده اند.
(20)19 ـ آية الله بهجت، آية الله خويى: بنابر احتياط ( مستفاد از مسأله 237 مناسك ).
آية الله خامنه اى: اگر صدق بوى خوش مى كند بنابر احتياط واجب اجتناب كند.
آية الله سيستانى: احتياطواجب اجتناب ازاستعمال آن هااست، درصورتى كه بوى خوش داشته باشند.
20 ـ آية الله مكارم: اگر مشكوك هم باشد مانعى ندارد.
س ـ حمل قمقمه آب كه در محفظه دوخته نگهدارى مى شود، براى محرم چه صورت دارد ؟
ج ـ احتياط آن است كه آن را به دوش(21) نيندازد و دست گرفتن آن مانع ندارد.
(22)21 ـ آية الله بهجت: اگر مثل هميان باشد و صدق لبس نكند اشكال ندارد.
آيات عظام تبريزى، سيستانى، فاضل: مانعى ندارد.
آية الله مكارم: حمل كيف ها و ساك هاى دوخته، هر چند به شانه و گردن بيندازد مانعى ندارد.
22 ـ آية الله خامنه اى: پوشيدن هميان و كمربند و ديگر دوخته هاى كوچك كه به آن لباس گفته نمى شود اشكال ندارد.
س ـ در مورد نظركردن درآيينه، گاهى نگاه مى كندكه خود راببيند و گاهى براى ديدن ماشين وغيره و يا مثلاً براى علاج دردى، آيا براى محرم فرق مى كند و يايكسان است ؟
ج ـ احوط، اجتناب است(23) در همه موارد ذكر شده در سؤال.
(24)23 ـ آية الله بهجت، آية الله خامنه اى: نگاه كردن مُحرِم در آيينه، اگر براى زينت باشد حرام است و گرنه حرام نيست.
آية الله صانعى: گرچه اين احتياط در غير ديدن براى زينت، كه همان به قصد خود را ديدن است، مستحب مى باشد.
آية الله مكارم: تنها در موردى اشكال دارد كه براى تزيين و اصلاح سر و وضع خودش در آينه نگاه كند.
24 ـ مراجعه شود به مسأله 368.
آيات عظام اراكى، خامنه اى، فاضل، نورى: در صورتى كه ضرورتى نباشد.
س ـ در حال احرام عده اى از همديگر عكس مى گيرند و در دوربين عكاسى كه آيينه است و يا حالت شفاف و آينه مانندى دارد نظر مى كنند، بفرماييد اشكال دارد يا خير؟
ج ـ اگر معلوم نيست(25) كه در آينه نظر مى شود، اشكال ندارد.
(26)25 ـ آيات عظام تبريزى، خامنه اى، خويى، سيستانى: بر فرض آينه بودن و نظر كردن به آن، چون غرض غير زينت است، مانعى ندارد.
