فصل دوم:


وقوف به عرفات

م ـ واجب است وقوف به عرفات ـ كه محلى است معروف و محدود است به حدود معروفه ـ به قصد قربت و خالص مثل ساير عبادات.

م ـ مراد از وقوف، بودن در آن مكان است; چه سواره و چه پياده يا نشسته يا خوابيده يا در حال راه رفتن، به هر حال كه باشد كافى است.

* م ـ اگر در تمام وقت بيهوش باشد يا خواب⁽¹⁾ وقوف او باطل است.
م ـ به احتياط واجب⁽²⁾ لازم است در عرفات باشد از بعد از زوال روز نهم تا غروب

1 ـ آيات عظام اراكى، صانعى، نورى: بدون آنكه قبلاً قصد وقوف كرده باشد خواب باشد، وقوف او باطل است.

آية الله تبريزى: اگر قبل از خواب قصد وقوف كرده، ولو در هنگام وقوف خواب باشد، مانعى ندارد.

آية الله سيستانى: اگر در اوّل وقت وقوف مثلا آن را قصد كند و بعد از آن بخوابد يا بيهوش شود، تا آخر وقت كفايت مى كند و اگر بدون اينكه قصد وقوف كرده باشد در تمام وقت در حال خواب يا بيهوش باشد وقوف از او حاصل نشده است و امّا اگر قبل از وقت قصد وقوف كرده ولى در تمام وقت خواب يا بيهوش باشد، كفايت اين وقوف محلّ اشكال است. ( مناسك، مسأله 367 ).

آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: ولى اگر پيش از وقت در عرفات باشد و قصد وقوف كند و به همين قصد بخوابد و اتفاقاً در تمام وقت بيدار نشود صحت وقوف او بعيد نيست و اگر بعد از قصد وقوف و دخول وقت بخوابد ضرر ندارد و وقوف او صحيح است. ( مناسك فارسى، ص 105، مسأله 146 ).

آية الله مكارم: هر گاه قبلا به عرفات آمده و نيت كرده باشد صحيح است.

2 ـ آية الله بهجت، آية الله خويى: وقوف در عرفات براى شخص مختار بنابر احتياط از اول زوال تا غروب...

آية الله تبريزى: وقوف در عرفات براى شخص مختار بنابر احتياط از اول ظهر روز نهم ذى حجه تا غروب است، و اظهر اين است كه مى تواند تا يك ساعت بعد از ظهر وقوف را تأخير نمايد.

آية الله سيستانى: واجب بودن وقوف از اوّل ظهر مبنى بر احتياط است و اظهر اين است كه جايز است آنرا از اوّل ظهر به مقدار انجام يك غسل و خواندن نماز ظهر و عصر پشت سرهم به تأخير اندازد ( مناسك، مسأله 368 ).

م ـ بودن در مجموع بعدازظهر تا مغرب گرچه واجب⁽⁶⁾ است چنانچه گذشتلكن تمام آن ركن نيست كه حج به ترك آن باطل شود، پس اگر مقدار كمى توقف كند وبرود يا طرف عصر بيايد و توقف كند حج او صحيح است اگرچه توقف نكردن از روى عمد و علم باشد.