و ارتباط نيايش و روانشناسى - الگوهای رفتاری امام علی (علیه السلام) و علم و هنر نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

الگوهای رفتاری امام علی (علیه السلام) و علم و هنر - نسخه متنی

محمد دشتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و ارتباط نيايش و روانشناسى

(به عنوان آمادگى روانى در همين فصل مراجعه شود.)

ز) استفاده از روانشناسى در قضاوت

قضائى دوم علم روانشناسى و قضاوت

3 مردم شناسى

الف صفات مردان ستمگر

مردانى كه ظلم و ستم مى كنند از نظر روانشناسى صفاتى دارند كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آنها را به روشنى مى شناساند.

كه فرمود:

سه خصلت عمومى دارند:

1 يَظلِمُ مَنْ فَوْقُهُ بِالْمَعْصِيَةِ

(با نافرمانى نسبت به مافوقش ستم مى كنند.)

2 وَ مِنْ دوُنَهُ بِالْغَلَبَةِ

(به زير دستان بازور و فشار برخورد مى كند.)

3 وَ يُظاهِرُ القَوْمَ الظَّلَمَةِ

(و پشتيبان ستمگران مى باشد.) (193)

ب شناخت قدرت تحمّل زنان

در شناخت روحيّات زن فراوان گفته و نوشته اند، امّا امام على عليه السلام كه عالم به غيب است، و واقعيّت ها را آنگونه كه هستند مى نماياند، نكات ارزشمندى نسبت به روانشناسى بانوان دارند كه قابل توجّه است مى فرمايد:

اَلْمَرْاَةُ تَكْتُمُ الْحُبَّ اَرْبَعينَ سَنَةً، وَلاتَكْتُمُ الْبُغْضَ سَاعَةً واحِدَةً

«زن چون كانون حياء است عشق ومحبّت را ممكن است چهل سال در دل پنهان نگهدارد، امّا ناراحتى و كينه را يكساعت هم تحمّل نمى كند «چون كانون عاطفه است» (194)

ج روانشناسى زن

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نسبت به زن، اظهار نظر زيبائى دارد كه هيچكس در گذشته و آينده نتوانست و نمى تواند به زيبائى آن سخن براند،

امام على عليه السلام با توجّه به ظرافت ها، و عواطف حسّاس روحى زن، و از اينكه از نظر اندام و جسم هم خداوند او را مظهر جمال و زيبائى فوق العاده اى قرار داد،

زن را به گُل تشبيه مى كند و مى فرمايد:

اِنَّ الْمَراءَةَ رَيْحانَة وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمانَة

«همانا زن گل است، و چونان قهرمانان خشن و سخت نيست» (195)

د توجّه به مسائل روانى يتيمان

روزى مقدارى عسل و انجير از هَمْدان و حُلْوان براى حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آوردند.

امام دستور داد يتيمان كوفه را گرد آوردند، ضمن نوازش و محبّت، با دست خود عسل و انجير را بدهان آنان مى گذاشت.

اصحاب گفتند:

يا اميرالمؤمنين عليه السلام، خودشان مى خورند، چرا شما با دستان مبارك به آنان غذا مى دهيد؟

امام على عليه السلام فرمود:

«امام پدر يتيمان است، اين عمل را انجام مى دهم تا يتيمان احساس بى پدرى نكنند.» (196)

/ 248