از جمله عناوينى كه بسيارى آن را ثانوى شمرده اند، عنوان شرطيت است. در حقيقت اين عنوان، بر گرفته از قاعده «المؤمنون عند شروطهم» و بر اساس تعبيرى ديگر «المسلمون عند شروطهم» است كه داراى كاربرد و آثار فراوانى در ابواب گوناگون فقه است.فقها بر اساس همين قاعده، گفته اند بر هر شخص مسلمان و با ايمانى، واجب است به التزامات و تعهداتى كه در مورد ديگران بر عهده مى گيرد، وفا نمايد؛ زيرا روشن است معصوم -عليه السلام- با بيان اين قانون و كبراى كلى، در مقام انشاى حكم است، نه درصدد گزارش از يك امر خارجى.با توجه به همين نكته با لحاظ اين كه «المؤمنون» يا «المسلمون» جمع معرَّف به الف و لام، و در نتيجه مفيد عموم است، و نيز با عنايت به اين كه «شروطهم» هم جمع مضاف و مفيد عموم است، مى توان گفت: مفاد قاعده مزبور اين است كه بر همه مسلمانان و اهل ايمان، واجب است به تمامى شروط و تعهداتى كه گردن مى نهند، وفا و عمل نمايند.