در جهت برخاستن از براى شنيدن اسم شريف
حضرت قائم عجل اللّه فرجه

در حين تحرير به خاطرم آمد سؤال سائلى كه : چرا مردم از شنيدن لقب شريف امامزمان عليه الصّلاة والسلام برمى خيزند ؟ يعنى مخصوصاً براى لفظ « قائم » .

جواب موجزى كه بنظر مى رسد آن است كه : يكى از اسماء حضرت احديّت قيّوم استيعنى برپاست بذاته در ازل و ابد ، و قيام هر شى ء از اوست و قيام حق اشاره به تمام و كمالاوست در قدرت و احاطه علميّه بر تمام ماسوايش ، و مظهر اين صفت الهيّه كماهى از نوعبشر همانا فرد كامل اوست كه وجود شريف امام زمان عليه السلام است كه به پاى طاعت و امتثالاوامر الهيّه براى نگاهدارى خلق و نگاهبانى ايشان ، به فرمان لازم الاذعان ايستاده استيعنى بر حسب حقيقت قائم بأمراللّه است .

يا آنكه مأمور است قائم به سيف باشد و براى خونخواهى اجداد سالفين منصور گردد .

يا آنكه قيامش متّصل به قيامت است ، وَهُوَ «يَوْمَ يَقُومُ اْلنَّاسُ لِرَبِّ اْلْعَالَمِينَ ».پس براى شنيدن لقب شريف امام قائم حىّ كه مظهر قيّوميّت حق است عدول از قعودبه قيام تواضعاً للإمام لازم مى نمايد خصوص حضور شخصى آن قطب وقت و مركز عالمامكان منظور نظر اهل نظر آيد ، آن وقت حديث قيام از براى سيّد هاشمى مطابق و موافقمى آيد ، و خود دانسته اى كه وضع دنيا از براى قيام به وظائف و معارف است و وضع عُقبىاز براى قعود از آن به مضمون «فِى مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ».

پس برخاستن از براى سادات به جهت ارتباط و اتصال شأن است به آن مركز ولايتو امامت ، كه هر يك جزء و عضوند ، و تعظيم جزء تعظيم كلّ است ؛ و برخاستن از براىمؤمن عالم نيز بواسطه ربط معنوى است ، چنانكه سابقاً اشاره شد .