خلاصه ، حسن مثنى را جلالت قدر بسيار است و ابتلائات وى نيز بيشمار ، از آن جملهمدّتى در مدينه محبوس بود ، چنانكه مرحوم سيّد على بن طاوس طاب ثراه در كتاب«مهجالدّعوات»نقل كرده است : وليد بن عبدالملك به صالح بن عبداللّه بئرى كه حاكم و عاملولى در مدينه بود نوشت : حسن مثنّى را از محبس برآورد ، و در مسجد رسول صلي الله عليه و آله پانصدتازيانه بزند پس صالح بن عبداللّه بر حسب حكم وليد عتيد در مجمع ناس در حضور قبرشريف نبوى صلي الله عليه و آله خواست متصدّى اين خطب عظيم شود ، بر منبر رسول صلي الله عليه و آله نامه وليد رادر شكنجه حسن مثنى خواند و حاضرين شنيدند ، آنگاه حضرت على بن الحسين عليهما السلام ازمسجد و جوار جدّش به نزديك حسن مثنى آمد و فرمود : «اى پسر عم ! دعاء كرب و فَرَجرا بخوان» حسن مثنى عرض كرد : آن كدام است ؟ فرمود :«لا اِله الاّ اللّه ُ الحَليمُ الكريم ، لا الهالاّ اللّه ُ الْعَلىُّ الْعَظيمُ سُبْحَانَ اللّه ِ رَبِّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَرَبِّ الاَْرَضينَ السَّبْعِ وَرَبِّ الْعَرْشِ العَظيمِ ،وَالْحَمْدُ للّه ِِ رَبِّ الْعالَمينَ» .پس حسن مثنى خواند و آن جناب مراجعت فرمود اما صالح بن عبداللّه بعد از اينكه ازمنبر پيغمبر صلي الله عليه و آله به زير آمد تأمّلى كرد و گفت : سجيّه حسن مثنى را مظلوم مى بينم .پس در جواب وليد نوشت كه : حسن مثنى را از حبس رها نمايد و ظلمى بر وى
لطفا منتظر باشید ...
