در كنيه و لقب و اسم مبارك حضرت عبدالعظيم عليه السلام استبحول اللّه وعونه بر حسب مقدور و ميسور از شرح احوال آباء كرام و اجداد فخام اينبزرگوار و جمعى از بنى الحسن فراغت يافته اكنون به مقصود و منظور كه نتيجه اينمقدمات مفيده است وارد شدم ، بناء على هذا در اين عنوان كه روح و ريحان پنجم از اينكتاب است مزاحم دوستان و محبّين خانواده آل طه و ياسين مى شوم .
[در معنى و مدح كنيه ، و مدح كنيه حضرت عبدالعظيم عليه السلام]
بدان يكى از بزرگى و بزرگوارى ابناء زمان خوبى و نيكى كنيه و لقب و اسم استو نيكى هر يك از آنها نعمتى موهوبه و فضيلتى محبوبه است ، و از شرع اطهر كه تعيين كنىو القاب شده است براى تعظيم و تجليلى است كه مؤمن بايد از برادر مؤمن خود نمايدخصوص كنيه هاى محموده كه از ائمّه دين قدس سرهما نصوص كثيره بر تعيين آن وارد شده است ،و حضرت باقر عليه السلام فرمودند :« اِنّا لَنُكنّى اَولادَنا فى صِغرِهِم مَخَافَة النَّبْزِ أنْ يَلحَقَ بِهِمْ »يعنى : ما ائمه فرزندان خود را در خردسالى كنيه مى دهيم براى ترس از لقبى كه بعد از اينخوانده مى شوند .و مراد از « نبز » در اين حديث لقب است و مأخوذ از آيه «وَلاَ تَنَابَزُوا بِالاْءَلْقَابِ ».و صاحب« قاموس »گفته است : نبز به معنى همز است والتنابزُ التداعى بالالقاب ،
لطفا منتظر باشید ...
