روح و ریحان جلد 1

ظاهراً از خود سلطان است كه در برابر روضه اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد :

تُزاحِمُ تيجانُ المُلُوكِ بِبابِهِوَيَكْثُرُ عِندَ الاِسْتِلامإزدِحامُهااِذا ما رأَتْه عَن قَريبٍتَرَجَّلَتْوَاِن هِىَ لَم تَفْعَلْ تُرَجِّلُ هامُها

دوّم :از قدوم بهجت لزوم آن پادشاه خير خواه ، سكنه اطراف صحن شريف ازاشخاص متفرّقه كه مجاورين نااهل آن امامزاده بودند تبديل بما هو احسن شد ، ناچار بعداز تغيير محلّ و تعمير مكان ، حال و تمكّن به آن تغيير يافت اكنون طلاّب علوم دينيّهو اهل علم از هر قسم در آن ساكن و متحصّن اند و اين گونه مردم كه به صورت صاحبشرع اند و كردارشان براى آموختن آداب شريعت است و قصدشان كلاًّ او بعضاً براىتكميل نفس خود يا سائرين بندگان است يا هر دو ، هر قدر بيشتر باشند ، و منازل و مساكنايشان خوشتر موجب خوشنودى خدا و رسول صلي الله عليه و آله و ائمه طاهرين قدس سرهما است ، و اين گروهنيز جنود سلطنت اند و اسلحه ايشان دعاهائى است كه از راه دانش و دانائى مى نمايندو تقويت و بقاء دولت از توجّهات ايشان است ، و هر قدر مدارس و اين گونه ابنيه عاليه درمملكت زياد باشد لابد ساكنين آنها زياد مى شود ، و هر قدر اين فرقه زياد شوند اگر چه درفرد فرد ايشان اثرى نباشد در مجموع من حيث المجموع ايشان اثر است .

و چگونه اثر و ثمر بر وجودشان و عملشان مترتّب نگردد با آنكه اخبار كثيره در ارادتو محبّت ايشان رسيده ، قطع نظر از عمل ، احاديث معتبره بر طلب علم وارد شده .