لطفا منتظر باشید ...
اللّه ُ اَعْطَاكَ فضلاً فَوق فَضلِهِمُ
عَلى هَنٍ وهَنٍ فى حاسِدٍ وَهَنِ
عَلى هَنٍ وهَنٍ فى حاسِدٍ وَهَنِ
عَلى هَنٍ وهَنٍ فى حاسِدٍ وَهَنِ
فقره ثانيه
در اشعار داود بن مسلم در مدح حسن بن زيدو سليمان بن عباس
ابوالفرج اصفهانى گفته است : ميانه حسن بن زيد و جعفر بن سليمان بن عباس حاكممدينه عداوت سختى بود داود بن مسلم ، جعفر بن سليمان را در قصيده اش مدح نمود ، دروقتى كه حسن بن زيد به مكّه معظمه مشرف بود ، چون مراجعت كرد داود بن مسلم خدمتوى شرفياب شد ، حسن بن زيد بر وى خشم كرد كه : چرا جعفر را مدح كردى ؟ عرضكرد : فدايت شوم ! چون صله وافره به من داد او را ستودم به اين اشعار :وكنّا حديثاً قبل تأمير جَعْفرٍوكانَ المُنى فى جَعفرٍ أَنْ يُؤمّراحَوَى المِنبَرينِ الطّاهِرَيْن كِلاهُماإذا ما خَطا عَن منبرٍ أَمَّ مِنْبَراكَأَنَّ بَنى حَوّاءَ صَفُّوا أَمَامَهُفَخُيِّرَ فى اَنسْابِهِ فَتَخَيَّراحاصل معنى آنكه ، ما آرزوى حكومت و امارت جعفر بن سليمان را پيش از آنكه اميرما شود داشتيم پس او را دو بزرگوارى و دو منبر است : اگر يكى از او سلب شود قصدديگرى كند ، و شايد مراد از دو منبر اشاره به حكومت مكه و مدينه بوده باشد ، پسفرزندان حوّاء در برابرش ايستاده اند و از انساب او را اختيار كرده اند و خلاصه نمودند .
