روح و ریحان جلد 1

پس از شرح اين مقدّمات موجزه مفيده در معنى اين سيادت كريمه ، هر زائرى بداندزمان خطاب و تسليم حضورى به حضرت عبدالعظيم عليه السلام همانا در فقره « السلام عليكايها السيّد الكريم » معنى سيادت و شرافت حسبى و شخصى ملحوظ و منظور است يعنى :هر آنكه حضرت عبدالعظيم عليه السلام را در زيارت نامه « سيّد » مى خواند نه از جهت نسبت بهحضرت رسول صلي الله عليه و آله و ائمه طاهرين قدس سرهما است بلكه براى شرافت و بزرگوارى است كه درآن بزرگوار بوده است ، و كلمه « الكريم » كه وصف بعد از وصف است خود دلالت برمقصود مى كند ، مانند« السلام عليك ايها المحدِّثُ العليم »كه عليم نيز وصف مخصوصو صفت خاصّه اى است براى آن جناب .

پس سيّد شامل تمام معانى مسطوره است ، و حضرت عبدالعظيم عليه السلام هم سيادت نسبىدارد و هم حسبى .

پس سيّد لفظى است عام ، و هر آنكس بر حسب عمل و كردار سيادت نداشته باشدشايد رشته سيادت نسبت به حضرت رسول صلي الله عليه و آله را قطع نمايد ، و منقطع از فيوضات الهيّهدر دنيا و آخرت گردد ، و اگر رشته و ريسمانى گسيخته شد و آن را پيوند نمايند ناچار گرهو عقدى در ميان است .

پس سادات زمان ما راضى نشوند رشته سيادتشان گسسته شود براى كردار زشتو رفتار شومى كه از ايشان ظاهر مى شود و هر انقطاعى موجب حرمان و بُعد از رحمتحضرت يزدان است .

پس سيادت به لباس سبز و اسم و لقب نيست ، همانا كسوت معنويّه كه در وى سعادتاُخرويّه است با نام نيك شرط است.