روح و ريحان
الثامنة

در حديث اباحماد رازى
و فضل حضرت عبدالعظيم عليه السلام

بدان اين روح و ريحان در ترجمه و شرح اباحماد رازى است كه دلالت بر جلالت قدرحضرت عبدالعظيم عليه السلام مى نمايد .

مخفى نماناد از خطوط شريفه ، كافى الكفاة اسماعيل صاحب بن عبّاد شيعى وزير فخرالدّوله ديلمى اوراقى در فضايل حضرت عبدالعظيم عليه السلام در سال هزار و دويست و نودو چهار در نجف اشرف ـ على مشرّفها آلاف التحيّة والتحف ـ زيارت نمودم ، صورت آن رابرداشته و در چند ورق نقل كردم ، و آن را از هداياى غَرويَّه و فيوضات نَجَفيّه دانستم ، ازآن جمله اين حديث شريف است كه بعينه در اين مقام مى نويسد و شرح مى دهد ،و خواننده را شبهه در صحّت اين حديث نرود ، و سوق آن حكايت و دلالت بر صدقمى كند .

رَوى اَبُو تُرابٍ الرُّويانىُّ ، قال : سَمِعتُ ابا حمادٍ الرّازى يَقُولُ : دَخَلْتُ عَلى عَلِىِّ بْنِ محمّدٍ بِسُرَّمَنْ رَأى ، فَسَألتُهُ عَنْ أشياءَ عَنِ الحَلالِ والحَرامِ ، فاَجَابَنى ، فلّما وَدَّعتُه قالَ لى : « يا حمّادُ ! إذااَشكَلَ عَلَيكَ شى ءٌ مِن اَمرِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ فَاسْأَلْ عَنهُ عَنْ عَبدِالعَظيمِ بنِ عبدِاللّه ِ الْحَسَنىِّ وَاقْرَأْهُ مِنّىالسَّلامَ ».