روح و ریحان جلد 1

در مدح قلّت اولاد است

و شايد بعضى از ازكياء ، التفات به اين مطلب كرده باشند : هر يك از اولاد آدم كه كثير النسلشد و فرزند بسيار آورد تمام ايشان به تمام خصال محموده و اوصاف حميده متّصفنگرديدند مگر قليلى ، مثلاً از اولاد آدم ابوالبشر حضرت هابيل ، و بعد از وى حضرتشيث هبة اللّه ممتاز گرديد ، و از فرزندان نوح عليه السلام حضرت سام ممتاز شد ، و از اولادحضرت يعقوب حضرت يوسف عليه السلام امتياز يافت ، و از اولاد حضرت داود عليه السلام جنابسليمان عليه السلام منتخب گشت ، و هر يك از ايشان كه به قلّت فرزند در كتب سير و حديثمعروفند ممدوحند ، مانند حضرت ابراهيم عليه السلام كه دو فرزند بيش نداشت و حضرتاسحاق عليه السلام از مسألت ساره خاتون بعد از تولد جناب اسماعيل ذبيح اللّه عليه السلام به عرصهوجود آمد ، و وى را مقام و مرتبه برادر بزرگوار نيست .

پس توان گفت : هر آنكه جليل است از ابناء آدم از پيغمبران و غير ايشان اولاد و فرزندشكمتر از ديگران است ، پس مطلوب خداوندى حسن حال اولاد است نه كثرت اعداد .

و حضرت موسى و حضرت عيسى عليهما السلام با آنكه دو پيغمبر جليل بودند ايشان را فرزندىنبود و زكريّا عليه السلام در كبر از حضرت كبريائى فرزند خواست ، و رسيد از فراق فرزندو شهادتش بر آن جناب آنچه رسيد ، و حضرت سليمان عليه السلام با كثرت ازواج هر قدرفرزندى مسألت نمود مستجاب نشد ، عاقبت به كريمه «وَأَلْقَيْنَا عَلَى كُرْسِيِّهِ جَسَداً »فرزندى غير ذى روح به وى دادند .

بناءً على ذلك حضرت رسول صلي الله عليه و آله چون از سلسله پيغمبران اولوالعزم بود مانند ايشان بايدبر فقدان فرزند مبجّل و مجلّل باشند .

يا آنكه خداوند خواست اختصاص يابد محبّت حضرت رسالت صلي الله عليه و آله به دو ريحانتين وىحسن و حسين عليهما السلام چنانكه ايثار نمودن و فداء كردن ابراهيم عليه السلام فرزند ارجمندش را