پرستش، عملى است كه ما ظاهراً آن را يك نوع خضوع مىبينيم، اما عمق زيادى دارد.پرستش برخاسته از جان است، برخاسته از معرفت است، برخاسته از توجه است، برخاسته از تقدّس است، برخاسته از ستايش است، برخاسته از نيايش است، برخاسته از التجا و استعانت است، برخاسته از عشق به كمالات معبود است.آرى، پرستش عملى است در ظاهر ساده، ولى تا مسائل فوق نباشد، آن پرستش از انسان سر نمىزند. پرستش يعنى دل كندن از ماديّات و پرواز دادن روح، پا را فراتر از ديدنىها و شنيدنىها نهادن. پرستش تأمين كننده عشق انسانهاست كه گاهى با ثنا و ستايش و زمانى با تسبيح و تقديس و پارهاى اوقات با شكر و اظهار تسليم، ادب خود را نسبت به پروردگارش اظهار مىدارد.