«لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ» - تفسیر نماز نسخه متنی

«لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ»

او نه چيزى را زائيده و نه از هر چيزى زاده شده است.

او خالق موجودات است، نه زاينده آنها. كار او توليد نيست كه مثلِ خود را بوجود آورد، بلكه آوردن از نيستى به هستى است.

مادرى كه فرزند را مى‏زايد نوزاد از جنس او و مثل خود او يعنى انسان است، امّا براى خدا مثل و شبيهى امكان ندارد كه خدا او را بزايد يا از او زاده شود. «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَئْ»(243)

اين جمله در مقابل عقيده مسيحيان است كه عيسى را فرزند خدا مى‏پندارند و براى او همانند خداوند، خدائى قائلند. همچنين اين آيه اعتقاد مشركان، كه فرشتگان را دختران خدا مى‏پنداشتند نفى مى‏كند و مى‏گويد: خداوند فرزندى نزائيده است چه پسر و چه دختر!

از چيزى زاده نشده است تا زاينده مقدّم بر او و برتر از او باشد.

وجود او مثل خروج ميوه از گل، يا درخت از هسته نيست. مثل خروج آب از ابر، يا آتش از چوب نيست. مثل خروج كلام از دهان، يا نوشته از قلم نيست. مثل خروج بو از گل، يا طعم از غذا نيست. مثل خروج فكر از عقل، يا درك از دل نيست. مثل خروج گرما از آتش، يا سرما از برف نيست. او هست اما شبيه هيچ‏چيز و هيچكس نيست. نه آو در چيزى است و نه چيزى درون او. رابطه او با اشيا، رابطه والد و مولود نيست، بلكه رابطه خالق و مخلوق است.

243) سوره شورى، آيه 11.