لطفا منتظر باشید ...
سُبحان اللّه
نمازگزار در ركوع و سجود، خدا را تسبيح مىكند.هنگامى كه آيه «فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّك الْعَظيم»(308) نازل شد پيامبر فرمود: اين فرمان را در ركوع خود قرار دهيد و بگوييد: «سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ»: پروردگار بزرگ من كه به ستايش او لب گشودهام، از هر عيب و نقصى منزّه است. و چون آيه «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّك الْاَعْلى»(309) فرود آمد، فرمودند: آنرا در سجده قرار دهيد و بگوييد: «سُبْحانَ رَبِّىَ الْاَعْلى وَ بِحَمْدِهِ»: من پروردگارِ برترم را همراه با ستايش، تسبيح و تنزيه مىكنم.(310)308) سوره واقعه، آيه 74.309) سوره اعلى، آيه 1.310) تفسيرالميزان، ج 19، ص 160.
