سجده شكر - تفسیر نماز نسخه متنی

سجده شكر

سجده مخصوص نماز نيست، بلكه در موارد ديگرى نيز مطرح است و حتى گاهى واجب مى‏شود، مانند تلاوت يكى از چهار آيه‏اى كه سبب سجده مى‏گردد.

يكى از موارد شكر، سجده شكر است كه به آن سفارش بسيار شده است.

سجده شكر، يعنى تشكر از نعمت‏هاى بى‏پايان الهى كه بر ما و خانواده ما نازل شده است. امام صادق‏عليه السلام مى‏فرمايد: هرگاه ياد نعمتى افتادى، صورت خود را براى تشكر بر زمين بگذار و اگر ديدى كه مردم ترا مى‏بينند به احترام آن نعمت كمى خم شو.(291)

پيامبر اكرم را ديدند كه از شتر پياده شد و پنج سجده كرد و فرمود: جبرئيل بر من نازل شد و پنج بشارت به من داد و من براى هر بشارتى يك سجده كردم.(292)

حضرت على‏عليه السلام گاه در سجده شكر بيهوش مى‏شد(293) و از امام زمان‏عليه السلام نقل شده كه لازم‏ترين سنّت‏ها، سجده شكر است.(294)

در سجده شكر هرگونه ذكر و دعايى جائز است، امّا گفتن «شُكْراً لِلَّه» و «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ» و ياد نعمت بزرگ ولايت اهل بيت‏عليهم السلام سفارش شده است.(295) خداوند مى‏فرمايد: پاداش كسى كه سجده شكر كند آن است كه من هم از او تشكر مى‏كنم.(296)

گرچه سجده شكر زمان و مكان بخصوص ندارد، اما بهترين زمان آن پس از هر نماز و به عنوان يكى از تعقيبات نماز است.

291) وافى، ج 8، ص 825.

292) محجّةالبيضاء، ج 1، ص 346.

293) جامع الاحاديث، ج 5، ص 459.

294) جامع الاحاديث، ج 5، ص 453.

295) جامع‏الاحاديث، ج 5، ص 469.

296) الفقيه، ج 1، ص 334