از جمله آيات قرآن كه با صراحت، دلالت بر بقاى روح دارد آيات فوق است كه در باره حيات شهيدان بعد از مرگ مىباشد، و اينكه بعضى احتمال دادهاند كه مراد از حيات، معنى مجازى آن است و منظور باقى ماندن آثار زحمات و نام و نشان آنها است، بسيار از معنى آيه دور است و با هيچ يك از جملههاى آيات فوق، اعم از روزى گرفتن شهيدان و سرور آنها از جهات مختلف، سازگار نمىباشد بعلاوه آيات فوق، دليل روشنى بر مسئله برزخ و نعمتهاى برزخى است كه شرح آن در ذيل آيه شريفه وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (سوره مؤمنون آيه 100) 1- بعبارت ديگر طبق تفسير اول، ضميرهاى أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ به باقيماندگان در دنيا بر ميگردد و طبق تفسير دوم بخود شهيدان.