سوره النساء (4): آيه 8 - تفسیر نمونه جلد 3

شده و لازم الاداء" تا هيچ گونه ترديد در اين بحث باقى نماند (نَصِيباً مَفْرُوضاً) ضمنا همانطور كه مى‏بينيم آيه فوق يك حكم عمومى براى همه موارد ذكر مى‏كند، بنا بر اين آنهايى كه فكر مى‏كنند پيامبران اگر ثروتى داشته باشند به- عنوان ارث به بستگان آنها نمى‏رسد بر خلاف آيه فوق است (البته منظور اموال شخصى پيغمبر است و گرنه اموال بيت المال كه متعلق به مسلمين است طبق قانون بيت المال در موارد خود مصرف خواهد شد).

همچنين از عموم آيه فوق و آيات ديگرى كه بعدا در باره ارث مى‏خوانيم روشن مى‏شود كه قائل شدن به تعصيب يعنى" اختصاص دادن قسمتى از مال به- مردانى كه از طرف پدر به ميت ارتباط دارند در پاره‏اى از موارد- همانطور كه دانشمندان اهل تسنن قائل هستند" نيز بر خلاف تعليمات قرآن است زيرا لازمه آن محروم ساختن زنان از ارث در بعضى از موارد مى‏شود و اين يك نوع تبعيض جاهلى است كه اسلام با آيه فوق و مانند آن، آن را نفى كرده است (دقت كنيد!)

سوره النساء (4): آيه 8

وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكِينُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً (8)

ترجمه

8- و اگر به هنگام تقسيم (ارث) خويشاوندان (و طبقه‏اى كه ارث نمى‏برند) و يتيمان و مستمندان حضور داشته باشند، چيزى از آن اموال را به آنها بدهيد و با آنها به طرز شايسته سخن بگوئيد.