سوره آل‏عمران (3): آيات 111 تا 112 - تفسیر نمونه جلد 3

سوره آل‏عمران (3): آيات 111 تا 112

لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلاَّ أَذىً وَ إِنْ يُقاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يُنْصَرُونَ (111) ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ ما ثُقِفُوا إِلاَّ بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ الْأَنْبِياءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (112)

ترجمه

111- آنها (اهل كتاب مخصوصا يهود) هرگز نمى‏توانند به شما زيان برسانند، جز آزارهاى مختصر، و اگر با شما پيكار كنند به شما پشت خواهند كرد (و شكست مى‏خورند) سپس كسى آنها را يارى نمى‏كند.

112- آنها هر كجا يافت شوند مهر ذلت بر آنان خورده است، مگر با ارتباط به خدا (و تجديد نظر در روش ناپسند خود) و (يا) با ارتباط به مردم (و وابستگى به اين و آن) و در خشم خدا مسكن گزيده‏اند، و مهر بيچارگى بر آنها زده شده، چرا كه آنها به آيات خدا كفر مى‏ورزند و پيامبران را به ناحق مى‏كشند اينها به خاطر آن است كه گناه مى‏كنند و (به حقوق دگران) تجاوز مى‏نمايند.

شان نزول‏

هنگامى كه بعضى از بزرگان روشن ضمير يهود همچون عبد اللَّه بن سلام با ياران خود آئين پيشين را ترك گفته و به آئين اسلام گرويدند، جمعى از رؤساى يهود به نزد آنها آمدند و زبان به سرزنش و ملامت آنان گشودند و حتى آنها را تهديد كردند كه چرا آئين پدران و نياكان خود را ترك گفته و اسلام آورده‏اند؟

آيات فوق به عنوان دلدارى و بشارت به آنها و ساير مسلمانان نازل گرديد.