يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ كَرْهاً وَ لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ يَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْراً كَثِيراً (19)
ترجمه
19- اى كسانى كه ايمان آوردهايد براى شما حلال نيست كه از زنان از روى اكراه (و ايجاد ناراحتى براى آنها) ارث ببريد. و آنها را تحت فشار قرار ندهيد كه قسمتى از آنچه به آنها پرداختهايد (از مهر) تملك كنيد مگر اينكه آنها عمل زشت آشكارى انجام دهند و با آنان به طور شايسته رفتار كنيد و اگر از آنها (به جهاتى) كراهت داشتيد (فورا تصميم به جدايى نگيريد) چه بسا از چيزى كراهت داريد و خداوند در آن نيكى فراوان قرار داده است.
شان نزول
در تفسير مجمع البيان از امام باقر (ع) نقل شده كه اين آيه در باره كسانى نازل گرديده كه همسران خود را بدون اين كه همچون يك همسر با آنها رفتار كنند، نگه مىداشتند، به انتظار اين كه آنها بميرند و اموالشان را تملك كنند.و از ابن عباس نقل شده كه آيه فوق در باره افرادى نازل شده كه همسرانشان مهر سنگين داشتند و در عين اين كه تمايل به ادامه زناشويى با آنها نداشتند بخاطر سنگين بودن مهر حاضر بطلاق آنها نمىشدند، و آنها را تحت فشار قرار مىدادند تا مهرشان را ببخشند و طلاق گيرند.
لطفا منتظر باشید ...
