خطبه (60) - جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 3

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید - جلد 3

محمود مهدوی دامغانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ديگر از پيشينيان كه منسوب به مذهب خوارجند ابو هارون عبدى و ابو الشعشاء و اسماعيل بن سميع و هبيرة بن بريم هستند. هر چند ابن قتيبه پنداشته است كه هبيرة از غلات شيعه است.

ابو العباس محمد بن يزيد مبردهم از اين نظر كه در كتاب معروف خود، الكامل در باره خوارج به اطناب سخن گفته است و گرايش او به ايشان به چشم مى‏خورد منسوب به خوارج است.

خطبه (60)

از سخنان على (عليه السلام) در باره خوارج على (عليه السلام) در باره خوارج فرموده است: لا تقاتلوا الخوارج بعدى فليس من طلب الحق فاخطأه كمن طلب الباطل فادركه» (پس از من خوارج را مكشيد [با آنان جنگ مكنيد] زيرا آن كس كه در جستجوى حق است ولى خطا كرده و به آن نرسيده است همچون كسى نيست كه در جستجوى باطل است و به آن رسيده است).

سيد رضى كه رحمت خدا بر او باد مى‏گويد: [منظور از كسانى كه در جستجوى باطلند و به آن رسيده‏اند] معاويه و ياران اويند.

[ابن ابى الحديد چنين شرح داده است:] منظور آن حضرت اين است كه خوارج به سبب آنكه گرفتار شبهه شدند به گمراهى در افتادند و حال آن كه آنان ظاهرا خواهان حق، و نسبتا پايبند به دين بودند و از معتقدات خود، هر چند به خطا، دفاع مى‏كردند، در حالى كه معاوية چنين نبود كه در جستجوى حق باشد بلكه داراى عقيده باطلى بود و حتى از عقيده‏يى هم كه آن را بر شبهه بنا نهاده باشد دفاع نمى‏كرد، احوال او هم بر همين دلالت داشت و او هرگز از دينداران نبود و هيچ گونه زهد و صلاحى از او آشكار نشده است، او مردى بسيار زر اندوز بود كه اموال و غنايم مسلمانان را در آرزوها و هوسهاى خود و براى استوار ساختن پادشاهى خود و حفظ قدرت خويش خرج مى‏كرد و تمام احوال او نشان مى‏داد كه از عدالت رويگردان است و بر باطل اصرار مى‏ورزد، و بديهى است كه جايز نيست مسلمانان پادشاهى و قدرت او را يارى دهند و با خوارج هر چند

/ 422