آنچه از طلحه و زبير به هنگام تقسيم اموال سر زد - جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 3

شخص گله‏مند و سرزنش كننده داد.

گروهى ديگر از شيعيان اين سخن را به گونه‏اى ديگر توجيه كرده و مى‏گويند: على (عليه السلام) اين سخن را به طريق نيشخند و تمسخر فرموده است. يعنى بر طبق اعتقاد شما اگر من وزير شما باشم بهتر از آن است كه امير شما باشم و نظير گفتار خداوند است كه مى‏فرمايد: «بچش كه تو نيرومند گرامى هستى» يعنى خودت براى خود چنين مى‏پندارى. و بدان آنچه كه آنان گفته‏اند بعيد نيست به شرط آنكه دليلى براى آن وجود داشته باشد، ولى اگر دليل وجود نداشته باشد جايز نيست كه معنى ظاهرى آنرا به چيزى ديگر تأويل كرد و ما در اين مورد به ظاهر اين گفتار تمسك مى‏جوييم مگر آنكه دليلى بر طبق عقيده آنان ارائه شود كه مانع از معنى ظاهرى باشد و اگر جايز باشد كه بدون ارائه دليل قطعى معنى ظاهرى الفاظ را رها كرد چه اعتماد و وثوقى به گفتار خداوند عز و جل و به گفتار رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) باقى مى‏ماند، و ما در مباحث گذشته چگونگى احوال را پس از كشته شدن عثمان و چگونگى انجام بيعت علوى آورده‏ايم.

آنچه از طلحه و زبير به هنگام تقسيم اموال سر زد

ما اينجا و درباره اين موضوع، آنچه را كه شيخ ما ابو جعفر اسكافى در كتاب خود كه بر رد كتاب العثمانيه شيخ ديگر ما، جاحظ نوشته است مى‏آوريم و آنچه را كه اسكافى گفته است در مباحث گذشته نياورديم.

ابو جعفر اسكافى مى‏گويد: همينكه اصحاب پس از كشته شدن عثمان براى تبادل نظر در موضوع امامت در مسجد رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) جمع شدند، ابو الهيثم بن- التيهان و رفاعة بن رافع و مالك بن عجلان و ابو ايوب انصارى و عمار بن ياسر به على (عليه السلام) اشاره كردند و فضل و سابقه و جهاد و قرابت او را تذكر دادند و مردم‏