جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 3

نبود و بر آن خار بنهايى رسته بود، تا اينكه محمد بن زيد، داعى سالار ديلم، آمد و قبر را آشكار ساخت.

از يكى از پير مردان عاقل كوفه كه به او اعتماد دارم درباره اين سخن خطيب ابو بكر بغدادى كه در تاريخ بغداد گفته است «گروهى مى‏گويند اين قبرى كه در ناحيه غرى قرار دارد و شيعه آنرا زيارت مى‏كنند گور مغيرة بن شعبه است» پرسيدم، گفت: آنان كه چنين مى‏گويند اشتباه كرده‏اند. گور مغيره و گور زياد در ناحيه ثوية از سرزمين كوفه است و ما هر دو گور را مى‏شناسيم و اين موضوع را از قول پدران و نياكان خود نقل مى‏كنيم. و براى من ابيات زير را كه شاعر در مرثيه زياد سروده و ابو تمام آنرا در حماسه آورده است خواند كه چنين است: «خداوند بر گورى كه در ناحيه ثويه است و باد بر آن گرد و خاك مى‏افشاند درود فرستد و آنرا تطهير كناد...» همچنين از نقيب طالبى‏ها قطب الدين ابو عبد الله حسين بن اقساسى كه خدايش رحمت كناد، در اين باره پرسيدم. گفت: هر كس كه اين موضوع را براى تو گفته است كه گور زياد در ثوية است صحيح گفته است و ما و تمام مردم كوفه محل گورهاى ثقيفيان را مى‏دانيم و تا امروز هم گورستان آنان معروف است و قبر مغيره همانجاست ولى چون خس و خاشاك و شوره‏زار است با گذشت روزگار آثار آن از ميان رفته است و درست مشخص نيست و گورها درهم و برهم شده است. سپس گفت: اگر مى‏خواهى تحقيق كنى. كه گور مغيره در گورستان مردم ثقيف است به كتاب الاغانى ابو الفرج على بن حسين مراجعه كن و ببين در شرح حال مغيره چه مى‏گويد و او اظهار مى‏دارد كه مغيره در گورستان مردم ثقيف مدفون است و سخن ابو الفرج كه ناقدى روشن ضمير و آگاه است ترا كافى خواهد بود. من شرح حال مغيره را در كتاب‏