لطفا منتظر باشید ...
2. علاّمه طباطبايى و مبانى فلسفى
در همين ايام علاّمه طباطبايى هم به قم مى آيد و درس تفسير و جلسات هفتگى «اصول فلسفه و روش رئاليسم» را براى جمعى از فضلا تدريس مى كند(2) كه شهيد مطهرى و بهشتى از برجسته ترين شاگردان اين كلاسها بودند. بحثى را كه علاّمه طباطبائى بين سالهاى 1333ـ1329 در فلسفه شروع مى كند، به لحاظ ساختن بنيادهاى فلسفى و فكرى به قدرى مهم است كه يكى از پايه هاى انقلاب اسلامى محسوب مى شود. در آن شرايط، مسأله اصلى كه وجهه همت انديشمندان اسلامى بود، پاسخگويى به شبهات مكاتب مادى جديد، بخصوص ماترياليسم ديالكتيك بود كه از طريق ترجمه كتابهاى ماركسيستى موجوار سرازير ايران شده بود. در اواخر دهه 1320 بازار مكاتب فلسفى و مادى در ايران گرم بود و توجه روشنفكران سرخورده از ليبراليسم را جلب مى كرد و حزب توده، سمبل تشكيلاتى و سازمانى جريان ماترياليسم ديالكتيك در اوج قدرت به سر مى برد. در چنين موقعيتى علاّمه طباطبائى در مقابل انديشه ها و جريانهاى مادى و الحادى، درسهاى اصول فلسفه و روش رئاليسم را شروع مى كند. علاّمه طباطبائى، ماترياليسم ديالكتيك را ماديت جديد مى خواند و مقابله فكرى خود را با تدوين يك دوره فلسفه آغاز مى كند. شهيدمطهرى كه شاگرد جلسات فلسفه علاّمه و نويسنده مقدمه و پاورقى بر آن است، اذعان مى كند كه علاّمه طباطبايى سالها در فكر بود كه يك دوره فلسفه بنويسد كه مشتمل بر نظريه هاى هزار ساله فلاسفه اسلامى 1. على دوانى، خاطرات من از استاد شهيد مطهرى، ص 16.2. همان، صص 18 ـ 17.
