دوستان و اولياى خدا - احکام جهاد نسخه متنی

دوستان و اولياى خدا

قرآن كريم :

1 - )وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلاَ تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَافِي الدُّنْيَا مَعْرُوفاً وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(292)).

»و هرگاه آن دو )پدر و مادر( تلاش مى كنند كه تو چيزى را همتاى من قرار دهى كه از آن آگاهى ندارى، از ايشان اطاعت نكن، ولى با آن دو در دنيا به طرز شايسته اى رفتار كن و از راه كسانى پيروى كن كه توبه كنان به سوى من آمده اند، پس بازگشت همه شما به سوى من است و من شما را از آنچه عمل مى كرديد آگاه مى كنم.«

2 - )وَالَّذِينَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنكُمْ وأُولُواالْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ(293)).

»و كسانيكه بعداً ايمان آوردند و هجرت كردند و با شما جهاد نمودند، از شماهستند؛ وخويشاوندان نسبت به يكديگر، در احكامى كه خدا مقرّر داشته،سزاوارترند. خداوند به همه چيز داناست.«

3 - )يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَيَخَافُونَ لَوْمَةَ لاَئِمٍ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(294)).

»اى كسانيكه ايمان آورده ايد! هر كس از شما، از آيين خود باز گردد، خداوندجمعيتى را مى آورد كه آنها را دوست دارد و آنان او را دوست دارند، و در برابرمؤمنان، متواضع و در برابر كافران، سرسخت و نيرومندند. آنها در راه خدا جهادمى كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى هراسى ندارند. اين فضل خداست كه به هر كس بخواهد مى دهد و فضل خدا وسيع و خداوند داناست.«

4 - )وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوا وَنَصَرُوا أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَهُم مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(295)).

»و آنها كه ايمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد كردند، و آنها كه پناه دادند و يارى نمودند، آنان مؤمنان حقيقى اند. براى آنها آمرزش وروزى شايسته اى است.«

فقه آيات

از آيات كريمه بالا استفاده مى كنيم: براى اينكه صفوف مجاهدين منظّم شود و گروههاى جهاد، هماهنگى و همبستگى پيدا كنند تا اينكه از محبّت خداوند سبحان بهره مند شوند، آنجا كه مى فرمايد:

)إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ(296)).

»خداوند كسانى را دوست مى دارد كه در راه او پيكار مى كنند گويى بنايى آهنين اند.«

براى رسيدن به اين اهداف، بايد مؤمنان در يك سير تدريجى، پله به پله بالا روند تا در پايان كار، »حزب اللَّه« و »جند اللَّه« را تشكيل بدهند،واز اوليا و دوستان او شوند، دوستانى كه براى آنان يارى و پيروزى ورستگارى را وعده داده است.

اين سير تدريجى را در ابتدا بطور اجمال و بعد به تفصيل بيان مى كنيم:

1 - پيوستن به راه كسانى كه به خدا بازگشته اند، بدور از همه روابطخانوادگى، فاميلى و قومى.

2 - هجرت به صفوف مجاهدين و پيوستن به مبارزان، بدور از روابطوعلايق ملّى و ميهنى.

3 - برائت جستن از دشمنان دين و اعلام صريح اين برائت.

4 - جدا شدن از صفّ عافيت طلبان، بهانه جويان و كسانيكه به يك سلسله اعمال ظاهرى و تشريفاتى )مانند عمارت مساجد و آب دادن به مردم...( مغرور مى شوند ودل خوش مى كنند و به اين بهانه از جهاد سربازمى زنند.

5 - جدا شدن از صف قاعدين يعنى كسانيكه مشغول كار و زندگى شخصى خود هستند و به جهاد نمى پردازند.

6 - ذوب شدن در بوته آزمايش حزب اللَّه با ايجاد رابطه محبّت آميزخدايى، و مشورت، و احترام به نظر ديگران، و توصيه هاى متقابل وهمدلى و همبستگى با آنان.

در سطور ذيل احكامى را كه از اين بصيرتهاى قرآنى بدست مى آيدعرضه مى داريم ان شاء اللَّه.

تفصيل احكام

برخى از مؤمنان، معارج كمال و تقرّب به ذات حق را از طريق مراحل ومراتب بلند و متعالى به ترتيب ذيل طى مى كنند: