كنترل اعضاى بدن - احکام جهاد نسخه متنی

كنترل اعضاى بدن

بر انسان لازم است كه اعضاى بدن خود را از آنچه كه باعث خشم وقهرخداوند مى شود، باز داشته و كنترل نمايد و آنها را در راه خوشنودى خداوند فعّال نموده و به كار اندازد، زيرا ايمانى وجود ندارد بدون عمل،وعمل هم به اعضاى بدن شخص مؤمن مرتبط است. در احاديث آمده است:

1 - حسن بن هارون روايت مى كند كه امام صادق عليه السلام به او فرمود:

)إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤادَ كُلُّ أُوْلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً(. قال: يُسئل السمع عمّاسمع، والبصر عمّا نظر إليه، والفؤاد عمّا عقد إليه«(10).

»به يقين، گوش، چشم و قلب همگى مسؤول هستند. فرمود: از گوش درباره آنچه شنيده است، و از چشم درباره آنچه ديده است، و از قلب درباره آنچه به آن باورپيدا كرده است سؤال مى شود.«

2 - در حديثى ديگر از حضرت صادق آمده است:

»الإيمان لا يكون إلّا بعمل، والعمل منه، ولا يثبت الإيمان إلّا بعمل«(11).

»ايمان بدون عمل وجود ندارد، و عمل از ايمان است، و ايمان كسى بدون عمل استوار نمى گردد.«

3 - در سفارش اميرالمؤمنين عليه السلام به فرزندش محمّد بن حنفيّه آمده است:

»يا بني، لا تقل ما لا تعلم، بل لا تقل كلّ ما تعلم؛ فإنّ اللَّه قد فرض على جوارحك كلّها فرائض يحتجّ بها عليك يوم القيامة، ويسألك عنها وذكرها ووعظها وحذرها وأدبهاولم يتركها سدى، فقال اللَّه عزّ وجلّ: )وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَوَالْفُؤادَ كُلُّ أُوْلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً(.

»فرزندم! نگو آنچه را نمى دانى، بلكه همه آنچه را مى دانى هم نگو، زيرا خداوندبر همه اعضاى بدن تو، وظايفى را واجب كرده است كه در روز قيامت با آنها بر تواحتجاج مى كند و درباره آنها از تو مى پرسد. خداوند آنها را يادآورى كرده و آنها را پندداده و ادب نموده وآنها را بيهوده رها نكرده است. خداوند فرموده است: »پيروى نكن آنچه را كه بدان آگاهى ندارى، چرا كه گوش وچشم وقلب همگى مسؤول خواهند بود.«

و همچنين فرموده است:

)إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُم مَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّناًوَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ(12)).

»به خاطر بياوريد زمانى را كه آن )شايعه( را از زبان يكديگر مى گرفتيد، و بادهان خود سخنى مى گفتيد كه به آن يقين نداشتيد؛ و آن را كوچك مى پنداشتيد درحاليكه نزد خدا بزرگ است.«

ثمّ استعبدها بطاعته فقال عزّ وجلّ:

پس خداوند آنها را به بندگى و اطاعت خود فراخوانده و فرموده است: )يَا أَيُّهَاالَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَاسْجُدُوا وَاعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَافْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(13)).

»اى كسانيكه ايمان آورده ايد ركوع كنيد و سجده نمائيد و پروردگار خود رابپرستيد و كار خير انجام دهيد شايد رستگار شويد.«

فهذه فريضة جامعة واجبة على الجوارح وقال:

پس اين فريضه جامع و واجب بر اعضاى بدن است. خداوند فرموده است: )وَأَنَ الْمَسَاجِدَ للَّهِ ِ فَلاَ تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً(14)).

»همانا كه سجده گاهها از آن خداست پس با خدا احدى را نخوانيد.«

يعني بالمساجد الوجه واليدين والركبتين والإبهامين، وقال عزّ وجلّ:

مقصود خداوند از سجده گاهها، صورت، دو دست، دو زانو و انگشتهاى ابهام است. وخداوند فرمود:

)وَمَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَن يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ...(15)).

»شما اگر گناهان تان را مخفى مى كرديد به بخاطر اين بود كه از شهادت گوش وچشم و پوستهاى تان بيم داشتيد، بلكه گمان مى كرديد كه خداوند بسيارى از اعمال را كه انجام مى دهيد نمى داند.«

يعنى بالجلود الفروج«(16).

و مقصود خداوند از پوستها، فرجها مى باشد...«