كشته شدگان دشمن به دست على (ع ) - نگاهی بر زندگی دوازده امام (ع) نسخه متنی

گفت : (( او رفت و بعد از سه روز بازگشت ، رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) به او فرمود:

لَقَدْ ذَهَبْتَ فِيها عَريضَةً؛ مسافت دور و درازى رفتى )) .

ولى على (عليه السلام ) همچنان ثابت قدم در ميدان ماند، فرشتگان از ثابت قدمى او تعجّب كردند و جبرئيل
در آن روز به سوى آسمان بالا مى رفت و مى گفت :

(( لا سَيْفَ اِلاّ ذُوالْفِقارِ، وَلا فَتى اِلاّ عَلىُّ؛ شمشيرى (كه حقّ شمشير را ادا كند)
جزذوالفقار (شمشير على (عليه السلام ) ) نيست . و جوانى (كه زيبنده جوانى باشد) جز على ( عليه السلام )
نيست )) .

امير مؤ منان على (عليه السلام ) در اين جنگ ، بسيارى از مشركان را كشت و پيروزى در اين جنگ ، به دست
على (عليه السلام ) انجام گرفت ، چنانكه در جنگ بدر نيز پيروزى به دست او بود. و در ميان اصحاب ، تنها
على (عليه السلام ) بود كه در اين جنگ به خوبى از امتحان الهى قبول شد و به نيكى ، صبر و استقامت نمود،
در آن هنگامه اى كه قدمهاى ديگران لغزيد و لرزيد، على (عليه السلام ) با شمشيرش سران شرك و گمراهى را
كشت . و نقاب اندوه را از چهره پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) برافكند و در اينجا بود كه
جبرئيل در ميان فرشتگان زمين و آسمان ، از فضايل على (عليه السلام ) سخن گفت و تقرّب تنگاتنگ على (عليه
السلام ) در پيشگاه پيامبرِ راهنما (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) آشكار گشت ، تقرّبى كه (تا آن وقت )
از نظر عامّه مردم پوشيده بود.

كشته شدگان دشمن به دست على (ع )

محمد بن اسحاق روايت كرده است كه : در جنگ اُحد، پرچمدار سپاه دشمن ، شخصى به نام (( طلحة بن ابى طلحه
)) از خاندان (( عبدالدّار )) بود على (عليه السلام ) او را كشت ، سپس پسر او (( ابا سعيد بن طلحه )) را
(كه پرچمدار دوّم شده بود) كشت ، سپس برادر طلحه را كه (( كلده )) نام داشت كشت و بعد از او (( عبداللّه
بن حميد )) به ميدان آمد، (على ( عليه السلام ) )او را نيز كشت ، سپس (( حكم بن اَخنس )) به ميدان آمد و به
دست على ( عليه السلام ) كشته شد.

بعد از او (( وليد بن ابى حُذيفه )) و سپس برادر او (( اُمية بن ابى حذيفه )) و (( اَرْطاة بن شرحبيل ))
و (( هشام بن اميه )) و (( عمرو بن عبداللّه و بشر بن مالك و صَوْاءب (غلام خاندان عبدالدّار )) يكى پس
از ديگرى به دست با كفايت على (عليه السلام ) به هلاكت رسيدند. و فتح و پيروزى به دست على (عليه السلام )
انجام گرفت و مسلمين (فرارى ) پس از گريز، نزد پيامبر( صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) بازگشتند و به
دفاع از آن حضرت پرداختند و سرزنش خداوند همه آنان را - به خاطر فرارشان - فرا گرفت ، جز على (عليه
السلام ) كه از اين بحران خطير سرافراز بيرون آمد. .(90)

سيماى على (ع ) در جنگ بنى نضير

يكى از جنگهاى زمان پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) كه در سال چهارم هجرت واقع شد، غزوه (( بنى
نضير )) است ، بنى نضير يكى از طوايف يهود بودند كه در نزديك مدينه مى زيستند و همواره در توطئه و كمين
بر ضد اسلام بسر مى بردند، حتى در صدد آن بودند كه مخفيانه پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) را
ترور كنند، پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) به طور قاطع با آنان برخورد كرد و سپاه اسلام پس از
پانزده روز محاصره قلعه آنان ، آنان را وادار به تسليم كرد و سپس در ماه صفر سال چهارم هجرت ، آنان را
از حجاز تبعيد كرد و به اين ترتيب در به در و تار و مار شدند.

از ويژگيهاى زندگى اميرمؤ منان على (عليه السلام ) در اين مورد اين بود كه يكى از سران يهوديان
تروريست را كه (در جريان جنگ بنى نضير) به سوى خيمه رسول خدا( صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) تير
انداخته بود، كشت (91) و نُه نفر از يهوديان (توطئه گر) را به قتل رساند و سر بريده آنان را كه هميار
بودند به حضور پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) آورد.

حسّان بن ثابت انصارى (شاعر معروف ) خطاب به على (عليه السلام ) مى گويد: