فرزندان امام سجّاد (ع ) - نگاهی بر زندگی دوازده امام (ع) نسخه متنی

امام باقر (عليه السلام ) مى فرمايد: وقتى پدرم را چنين ديدم ، بى اختيار از روى دلسوزى براى او گريستم
، او غرق درياى فكر بود، بعد از چند لحظه از ورودم به حضور او، به من فرمود:

(( پسرم ! مقدارى از اين كتابها كه عبادت علىّ بن ابيطالب (عليه السلام ) در آن نوشته شده به من بده )) .

من آنها را به او دادم ، كمى آن را خواند و سپس در حالى كه اندوهناك بود، آن را به زمين گذارد و
فرمود: (( مَنْ يَقْوِى عَلى عِبادَةِ عَلِي ؛ چه كسى را قدرت و نيروى عبادت كردن على (عليه السلام )
هست ؟! )) .

3 - (( زُرارة بن اعين )) مى گويد: شنيده شد گوينده اى در دل شب مى گفت : (( كجايند پارسايان كه از دنيا دل
كنده اند و به آخرت دل بسته اند؟ )) .

آواز آواز دهنده اى از جانب قبرستان بقيع شنيده شد ولى خودش ديده نمى شد كه مى گفت : (( ذلِكَ عَلِىُّ
بْنِ الْحُسَيْنِ؛ چنين شخصى ، على بن حسين (عليهماالسلام ) است )) .

فرزندان امام سجّاد (ع )

امام عَلِىّ بن الْحُسين (عليه السلام ) داراى پانزده فرزند بود:

1 - محمّد باقر (عليه السلام ) كه كُنيه اش (( ابوجعفر )) بود، مادرش (فاطمه ) (( اُم عبداللّه )) دختر
امام حسن مجتبى (عليه السلام ) است .

2 - عبداللّه .

3 - حسن .

4 - حسين .

5 - زيد.

6 - عمر.

7 - حسين اصغر.

8 - عبدالرّحمان .

9 - سليمان .

10 - على ، كه كوچكترين فرزند اما سجّاد (عليه السلام ) بود.

11 - خديجه .

12 - محمّد اصغر.

13 - فاطمه .

14 - عِلِيّه .

15 - اُمّ كلثوم .

مادرهاى اين فرزندان ، از شش نفر اُمّ ولد بودند.

گذرى بر زندگى امام پنجم حضرت باقر (ع )

ويژگيهاى زندگى امام باقر (ع )

امام محمّد باقر (عليه السلام ) در بين برادرانش ، خليفه و جانشين پدرش امام سجّاد (عليه السلام ) بود
و بعد از او به مقام امامت رسيد. امام باقر (عليه السلام ) در فضايل انسانى و علم و پارسايى ، بر همه
برادرانش برترى داشت و نامش در ميان شيعه و سنّى ، از همه آنان بلندتر بود و در مقامهاى معنوى از همه
بزرگتر و ارجمندتر بود.

در ميان فرزندان امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام ) از هيچ كس مانند امام باقر (عليه السلام ) علم
دين ، آثار، روايات ، علوم قرآن و انواع فنون و آداب ، آشكار نشد.

باقى ماندگان از اصحاب رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) و بزرگان تابعين و رؤ ساى فقها و
دانشمندان مسلمين ، اركان دين و احكام اسلام را از آن حضرت نقل كرده اند و او در فضل و دانش ، نشانه
عظيم علما و دانشمندان بود به طورى كه در اين راستا، ضرب المثل همه شده بود، نويسندگان و شاعران در
وصف او، نثرها نوشته اند و شعرها سروده اند.

(( قرظى )) (يكى از شاعران ) مى گويد: