كتابهاى كامل فقهى او اكنون بيش از پانزده كتاب در دسترس ماست . و از كتابهاى او در اصول حدود ده كتاب
به دست ما رسيده است )) . .(20)قابل ذكر است كه يكى از كتابهاى او (( اَلاْلْفَيْن )) است - كه اخيرا نيز به طبع رسيده - در اين كتاب
دوهزار دليل قاطع بر حقانيت مذهب تشيّع ذكر شده است .بعضى از موثّقين حكايت كرده اند كه بعد از رحلت علاّمه حلّى ، بعضى از صالحان او را در عالم خواب ديده
اند و از احوال او پرسيدند، او گفت : (( كتاب الفين و زيارت قبر امام حسين (عليه السلام ) مرا نجات داد (و
به درجه عالى رساند )) . .(21)اينجاست كه بايد گفت : (( علاّمه حلّى ، فروغ جاويدانى است كه بر تارك فرهنگ تشيّع راستين ، مى درخشد و
از موفّقترين دانشمندان بزرگ اسلام در ابعاد گوناگون اسلامى بوده است )) .
4 - داستان تشيّع شاه خدابنده
يكى از ويژگيهاى بزرگ در زندگى علاّمه حلّى - كه وى را از ديگران امتياز بخشيده - شيعه شدن (( سلطان محمّد خان خدابنده )) به دست وى است كه موجب تشيّع بسيارى از افراد و گسترش و نشر كتابهاى شيعه گرديد
و از آن پس ، مذهب جعفرى در ايران به عنوان مذهب رسمى كشور، اعلام شد، توضيح اينكه :شاه خدابنده يازدهمين شاه (( ايلخانيان )) بهسال 709 قمرى به مذهب شيعه گرويد و در گسترش تشيّع كوشيد و
وقتى كه بهتبريز رفت ، پس از جلوس بر تخت ، به لقب (( الجايتو سلطان آمرزيده )) ملقّب شد وبه دستور او
سكّه هاى جديدى درست كردند كه در يك طرف سكه نام مقدس پيامبر (صلّىاللّه عليه و آله و سلّم ) وامامان
(عليهم السلام ) را نقش نمودند و در طرف ديگر نام خودشرا.شاه خدابنده در مذهب اهل تسنّن بود، ولى زمينه حقّانيّت مذهب جعفرى از راههايى به قلبش راه يافته
بود. او به تشكيل مجلس مناظره علماى بزرگ ، علاقه مند بود، در يكى از آن مجالس ، علاّمه حلّى به آن
مجلس راه يافت و در يك مناظره اى ، يكى از علماى بزرگ شافعى به نام علاّمه شيخ نظام الدّين ، عبدالملك
مراغى ، مغلوب علاّمه حلّى واقع شد و آنچنان تحت تاءثير منطق گوياى علاّمه گرديد كه زبان به ستايش او
گشود و گفت :(( قوّت دلايل اين شيخ (علاّمه حلّى ) در نهايت ظهور است ولى با توجّه به راهى كه علماى سابق ما پيموده
اند، اكنون مخالفت با آن موجب اختلاف و آشوب مى شود، از اين رو لازم است كه پرده ها بالا نيايد و مردم
به جان هم نيفتند )) .مناظرات بسيار بين علاّمه نظام الدّين با علاّمه حلّى صورت گرفت ، علاّمه نظام الدّين روز به روز به
عظمت مقام علمى علاّمه حلّى بيشتر پى مى برد و نسبت به او احترام بيشترى مى كرد. و اين موضوع نقش
بسزايى در گرايش (( سلطان محمد خدابنده )) به مذهب جعفرى داشت .