لطفا منتظر باشید ...
پاكسازى حرم از بت
وقتى كه رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) وارد مسجدالحرام (كنار كعبه ) شد، ديد 360 بت در آنجانهاده شده كه بعضى از آنها را با بعضى ديگر به وسيله سرب ، به هم چسبانده اند، به اميرمؤ منان على
(عليه السلام ) فرمود: (( مشتى از ريگ زمين را به من بده )) ، على (عليه السلام ) مشتى از خاك و ريگ از زمين
برداشت و به پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) داد، رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) آن
ريگها را به روى بتها مى پاشيد و مى فرمود:(وَقُلْ جاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْباطِلُ اِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً ).
(( و بگو حق فرا رسيد و باطل نابود شد، و قطعا باطل نابود شدنى است )) . .(103)همان دم همه آن بتها سرنگون شدند، سپس پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) دستور داد آنها را از
مسجد بيرون بردند و شكستند و به دور ريختند.آنچه از رفتار على (عليه السلام ) در جريان فتح مكّه ذكر شد مانند كشتن چند تن از دشمنان خدا در مكّه و
ترساندن عدّه اى ديگر و كمك آن حضرت از رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) در پاكسازى
مسجدالحرام از هرگونه بت و خشونت شديد او در راه خدا و ناديده گرفتن خويشان به خاطر اطاعت فرمان خدا،
همه و همه دليل خصوصيّت حضرت على (عليه السلام ) در امتيازات و فضايل است كه هيچ كس د راين جهات ، با او
سهيم نبود و او در اين فضايل يكتا و بى نظير بود، چنانكه قبلاً نيز به ذكر خصايص ديگر او پرداختيم .
دلاوريهاى على (ع ) در جنگ حُنَين
پس از فتح مكّه در سال هشتم ، جنگ حُنَين (بر وزن حسين ) پيش آمد كه جمعيّت بسيار مسلمين (104) نشان مىداد كه رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) پيروز مى شود رسول اكرم (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم
) با ده هزار نفر از مسلمين به سوى دشمن حركت كرد، بيشتر مسلمين گمان مى كردند به خاطر داشتن جمعيّت
بسيار و اسلحه كافى ، شكست نمى خورند.بسيارى جمعيّت مسلمين ، موجب تعجّب ابوبكر شد و گفت : (( ما هرگز شكست نمى خوريم و از جهت مشكل كم بودن
جمعيّت آسوده ايم )) ولى نتيجه كار برخلاف گمان آنان شد وقتى كه سپاه اسلام با مشركين برخورد
نمودند، در همان درگيرى اوّل ، مسلمين غافلگير شده و همه پا به فرار گذاشتند جز پيامبر و ده نفر ديگر
كه نه نفر آنان از بنى هاشم بودند و يك نفر به نام (( اَيْمَنْ )) فرزند اُمّ اَيْمَنْ كه از غير بنى
هاشم بود و در ميدان جنگ ماند و جنگيد تا به شهادت رسيد.و نُه نفر از بنى هاشم همچنان استوار با رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) ماندند تا ساير
مسلمين فرارى ، گروه گروه بازگشتند و به پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) پيوستند و به مشركين
حمله كردند (و آنان را شكست دادند) از اين رو به خاطر تعجّب ابوبكر از بسيارى جمعيّت ، خداوند اين آيه
را نازل فرمود:(لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ فِى مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ اِذْ اَعْجَبَتْكُمْ
كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً وَضاقَتْ عَلَيْكُمُ الاَْرْضُ بِما رَحُبَتْ
ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ ). .(105)
(( خداوند شما را در ميدانهاى زيادى يارى كرد (و بر دشمن پيروز شديد) و در روز حنين (نيز يارى نمود) در
آن هنگام كه فزونى جمعيتشان شما را به اعجاب آورده بود، ولى هيچ مشكلى را براى شما حل نكرد و زمين با
همه وسعتش بر شما تنگ شد، سپس پشت به دشمن كرده ، فرار نموديد )) .و بعد مى فرمايد:(ثُمَّ اَنْزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلى الْمُؤ مِنِينَ وَاَنْزَلَ جُنُوداً
لَمْ تَرَوْها وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَذلِكَ جَزاءُ الْكافِريِنَ). .(106)
(( سپس خداوند (( سكينه )) (آرامش و اطمينان ) خود را بر رسولش و بر مؤ منان نازل كرد و لشگرهايى فرستاد
كه شما نمى ديديد و كافران را مجازات كرد و اين است جزاى كافران )) .منظور از (( مؤ منين )) در آيه فوق امير مؤ منان على (عليه السلام ) و افرادى از بنى هاشم هستند كه با آن
حضرت در ميدان جنگ پابرجا ماندند كه در آن روز هشت نفر بودند كه نهمين آنان اميرمؤ منان على (عليه
السلام ) بود، عبّاس (عموى پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) ) در طرف راست پيامبر (صلّى اللّه
