قرآن و مذمت توجيه گران - سرگذشت های تلخ و شیرین قرآن نسخه متنی

محكوميت و طرد آن مسخره كنندگان كوردل نازل كرد:

الذين يلمزون المطوعين من المؤ منين ...

كسانى كه از كمكهاى مالى مؤ منان مطبع ، عيبجويى مى كنند و آنها را كه دسترسى جز مقدار ناچيز، توان
ندارند مسخره مى نمايند، خدا آنها را مسخره مى كند و براى آنان عذاب دردناك است ، اى پيامبر! چه براى
آنها استغفاره كنى و چه نكنى (حتى ) اگر هفتاد بار براى آنها استغفار كنى . هرگز خداوند آنها را نمى
آمرزد، چرا كه آنها خدا و پيامبرش را انكار كردند، و خداوند جمعيت فاسقان را هدايت نمى كند (154).

قرآن و مذمت توجيه گران

خلاصه داستان سبت كه در قرآن در آيه 163 تا 166 سوره اعراف آمده اين است : جمعى از بنى اسرائيل در ساحل
درياى احمر در شهر ايله به نقلى در زمان حضرت داوود زندگى مى كردند. خداوند خواست آنها را امتحان كند.

توسط پيامبرشان صيد ماهى در روز شنبه را بر آنها حرام اعلام كرد. آنها به اصطلاح از راه كلاه شرعى
وارد شده ، حوضچه هايى در كنار دريا درست كردند، وقتى ماهيها روزهاى شنبه به آن حوضچه ها مى آمدند،
هنگام غروب سر بند آن حوضچه ها را مى بستند، ماهيهاى زيادى در آن حوضچه ها مى ماند بعد در روز يكشنبه
يا روزهاى بعد آنها را صيد مى كردند و مى گفتند: خدا ما را از صيد ماهى در روز شنبه نهى كرده نه در
روزهاى بعد.

قرآن در آيه 165 سوره اعراف مى فرمايد:

آنها كه ظلم (به خود) كردند و نافرمانى نمودند به عذاب سختى گرفتار كرديم ولى آنها را كه نهى از منكر
مى نمودند نجات داديم اما سرنوشت دسته سوم (يعنى آنانكه اين فرمان را گوش كردند ولى سكوت نمودند و
نهى از منكر نمى كردند) در قرآن به خوبى روشن نيست (155).

عكرمه مى گويد: نزد ابن عباس رفتم (156) و ديدم قرآن به دستش گرفته و مى خواند و گريه مى كند، (علت گريه
اش را چنين ) گفت : مى دانم نهى از منكر كنندگان نجات يافتند و گنهكاران عذاب شدند ولى نمى دانم خداوند
با سكوت كنندگان جه كرد ؟

كه هم اكنون حال ما (كه ساكت هستيم ) چنين است (157). با توجه به اينكه طبق ظاهر
آيه 166 سوره اعراف و روايات متعدد گنهكاران به صورت ميمون مسخ شدند و سپس به هلاكت رسيدند. ميمون
حيوانى است كه در تقليد كوركورانه بارز است ، شايد مسخ آنها به صورت ميمون بخاطر همان تقليد
كوركورانه آنها از همديگر در صيد ماهى بوده است .

دليل تكرار در سوره كافرون

ابوشاكرد بصانى يكى از نادقه عصر امام صادق عليه السلام از ابوجعفر احول (معروف به مؤ من طاق ) دليل
تكرار آيات سوره كافرون را سؤ ال كرد و گفت : آيا ممكن است شخصى حكيم اين چنين تكرارى در كلامش باشد ؟

ابوجعفر پاسخى نداشت ، چيزى نگفت تا وارد مدينه شد و اين سؤ ال را از امام صادق عليه السلام پرسيد.

حضرت فرمود: علت تكرار اين بود كه قريش به رسول خدا پيشنهاد كردند كه يك سال تو خدايان ما را بپرست ،
سال ديگر ما خداى تو را مى پرستيم ، و دوباره سال بعد تو خدايان ما را پرستش كن و سال چهارم ما خداى تو
را مى پرستيم و چون آنها تكرار كردند، خداوند هم در جواب پاسخ آنها آيات را مكرر فرمود.

هنگامى كه ابوجعفر اين پاسخ را براى ابوشاكر بيان كرد او گفت : اين سخن تو نيست بلكه از امام صادق
عليه السلام است . (158)

اى رسول خدا قرآن (ص ) ديگرى بياور تا قبول كنيم

عده اى از بت پرستان خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمده و گفتند: آنچه در اين قرآن درباره ترك
عبادت بتهاى بزرگ ما (لات و عزى و منات و هبل ) و مذمت از آنان وارد شده براى ما قابل قبول و تحمل نيست ،
اگر مى خواهى از تو پيروى كنيم ، قرآن ديگرى بياور كه اين ايراد در آن نباشد، و يا اينگونه مطالب را
در قرآن كنونى تغيير بده !

اين آيات نازل شد:

و اذا تتلى عليهم ءاياتنا بينات قال الذين لا يرجون لقاءناائت بقران غير هذا او بدله قل مايكون لى ان
ابدله من تلقاء نفسى ان اتبع الاما يوحى الى انى اخاف ان عصيت ربى عذاب يوم عظيم (159).

هرگاه آيات روشن ما بر خلق تلاوت شود منكرات معاد كه اميدوار به لقاء ما نيستند به رسول ما اعتراض