دو آيه را مى خوانم ولى موفق نمى شوم - سرگذشت های تلخ و شیرین قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

سرگذشت های تلخ و شیرین قرآن - نسخه متنی

غلامرضا نیشابوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

كرده گفتند: اگر تو رسولى ، قرآنى هم غير از اين بياور، يا همين را به قرآن ديگر مبتدل ساز، اى رسول ما
در پاسخ آنها بگو مرا نرسد از پيش خود قرآن را تبديل كنم من از هيچ چيز جز وحى خدا پيروى نخواهم كرد و
اگر عصيان پروردگار كنم ، از عذاب روز بزرگ قيامت مى ترسم .

و به اين وسيله پاسخ كوبنده اى به آنان داده شد. (160)

دو آيه را مى خوانم ولى موفق نمى شوم

شخصى خدمت امام صادق عليه السلام آمد و عرض كرد: دو آيه در قرآن است كه من هر چه به سراغ آن مى روم آن
را نمى يابم (و به محتواى آن نمى رسم ). حضرت فرمود: كدام آيات ؟

او گفت : آيه اول اين سخن خداوند است كه
فرمود: مرا بخوانيد تا دعاى شما را مستجاب كنم ادعونى استجب لكم و من خدا را مى خوانم اما دعايم
مستجاب نمى شود!

امام فرمود: آيا فكر مى كنى خداوند عزوجل وعده خود را تخلف كرده ؟

گفت : نه . فرمود: علت آن چيست ؟

عرض
كرد: نمى دانم . فرمود: اينك به تو خبر مى دهم كسى كه اطاعت خداوند متعال كند در آنچه امر به دعا كرده و
جهت دعا را در آن رعايت كند اجابت خواهد كرد. عرض كرد: جهت دعا چيست ؟

فرمود: نخست حمد خدا مى كنى ، و
نعمت او را يادآور مى شوى ، سپس شكر مى كنى ، بعد درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرستى ، سپس
گناهانت را به خاطر مى آورى و اقرار مى كنى و از آنها به خدا پناه مى برى و توبه مى نمايى ، اين است جهت
دعا!

سپس فرمود: آيه ديگر كدام است ؟

عرض كرد: اين آيه كه مى فرمايد: در راه خدا انفاق كنيد تا خدا بهتر از
آن را به شما بدهد. و ما انفقهم من شى ء فهو يخلقه و هو خير الرازقين ولى من در راه خدا انفاق مى كنم
ولى چيزى كه جاى آن را پر كند عايدم نمى شود! امام فرمود: اگر كسى از شما مال حلالى بدست آورد و در راه
خدا حلال انفاق كند هيچ درهمى را انفاق نمى كند مگر اينكه خدا عوضش را به او مى دهد (161).

قرآن و تقدير از شهيدى باوفا

يكى از مسلمانان رسول خدا صلى الله عليه و آله به نام انس بن نضر در جنگ بدر حاضر نبود بعدا كه آگاه شد
خيلى ناراحت گرديد كه چرا نبوده و در آن جنگ شركت نكرده است . با خدا عهد و پيمان بست كه اگر جنگ ديگرى
رخ داد حتما شركت كند و تا سرحد شهادت جانبازى نمايد تا اينكه جنگ احد پيش آمد، او به عهد خود وفا
كرده در آن جنگ شركت نمود و هنگامى كه گروهى فرار كردند، او همچنان ايستادگى كرد و جنگيد تا به شهادت
رسيد، آنگاه در ارزش كار اين شخص فداكار اين آيه معروف نازل گرديد:

من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا .

(162)
در ميان مؤ منان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند صادقانه ايستادند بعضى پيمان خود را به
آخر رساندند و بعضى در انتظارند و هرگز در عهد و پيمانشان تغيير و تبديلى نيست . (163)
به اين ترتيب انس بن نضر مطابق اين آيه به عنوان منتظران براى اداى پيمان از طرف خدا به شمار آمد.

به حكم اين آيه بوسيدن حرم ، شرك نيست

يكى از دانشمندان مى گفت : در مدينه بودم ، يكى از شيعيان ايرانى ، پنجره و ديوار مرقد رسول اكرم صلى
الله عليه و آله را بوسيد، امام جماعت مسجد كه دانشمند وهابى بود، او را ديد، بر سرش فرياد كشيد كه
چرا مى بوسى ؟

اين ديوار از سنگ است و آن پنجره آهن است چرا سنگ و آهن را كه فهم و شعور ندارند مى بوسى
؟

و مرتكب شرك مى شوى ؟

من در برابر فريادهاى او، دلم به حال آن شيعه ايرانى سوخت ، به جلو رفتم و به

/ 78