احزاب سياسى در جوامع فعّال، كاركردهاى ذيل را از خود نشان مىدهند كه مهم ترين آن ها به شرح ذيل است:1 ـ 5 ـ سازمان دهى و انسجام نيروهاى پراكنده و شكل دهى به افكار عمومى ناهماهنگ.2 ـ 5 ـ تربيت و رُشد نيروهاى كارآمد براى توسعه ى نظام سياسي.3 ـ 5 ـ انعكاس خواسته هاى مردم به دستگاه حاكمه و سلب استبداد و فساد سياسى، اقتصادى و ادارى از قواى حاكم و كارگزاران نظام.4 ـ 5 ـ توسعه ى سياسى و رُشد اجتماعى در اثر رقابت در مشاركت سياسي.5 ـ 5 ـ شفاف شدن ديدگاه ها و مدون شدن برنامه ها در جريان رقابت هاى سياسي.6 ـ 5 ـ منشأ وفاق ملى كليه ى نيروهايى كه عقايد مشترك دارند.7 ـ 5 ـ جلوگيرى از انحراف ها و گرايش نيروهاى پر جُنب و جوش جوان و تك روىهاى آن ها.8 ـ 5 ـ حفظ و ثبات نظام در صورتى كه در اصل نظام، اعتقاد مشترك داشته باشند و تفاوت آن ها تنها در سليقه ها و برنامه هاى سياسى باشد.