جامعه ی مدنی و حاکمیت دینی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جامعه ی مدنی و حاکمیت دینی - نسخه متنی

عبدالحسین خسروپناه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ناگفته نماند كه دين اسلام به لحاظ كمال و توانايى و تحريف ناپذيرى و اعجاز متون دينىاش، ميدان نقد و سنجش را به روى همه ى آن هايى كه ابزار صحيح سنجش را در اختيار دارند باز نگه مىدارد و سيره ى عملى پيشوايان دين اسلام در عرصه ى حيات فكرى و اجتماعى و حضور آن ها در جلسات مناظره و احتجاجات گوناگون با مخالفان خويش نيز، بيان گر همين مدعاست، ولى باز كردن عرصه ى مناظره، نه به معناى غير مقدس بودن معرفت دينى است و نه مستلزم بطلان و زوال دين مىباشد.

امام خمينى رحمه الله، شعار جدايى دين از سياست را به عنوان توطئه اجانب بر شمرده و مىفرمايد:

«اولين و مهم ترين حركت، القاى شعار جدايى دين از سياست است كه متأسفانه اين حربه در حوزه و روحانيت تا اندازه اى كارگر شده است تا جايى كه دخالت در سياست، دون شأن فقيه و ورود در معركه ى سياسيون، تهمت وابستگى به اجانب را به همراه مىآورد.»1

شايان ذكر است كه منظور از حكومت يا سياست دينى، تنها وقوع حكومت در جامعه ى دينى نيست، چنان كه برخى ادعا كرده و تصريح نموده اند كه «حكومت تعريف معينى دارد و در تعريف آن، دينى بودن يا سكولار بودن اخذ نشده است؛ اما در خارج و در مقام وقوع و وجود خارجى، حكومت، تابع جامعه و يكى از شئون آن است. اگر جامعه ى دينى باشد، حكومت هم رنگ دين به خود مىگيرد و گرنه، نه.»2 البته اين سخن، با نگاه جامعه شناسانه صحيح است، يعنى تا زمانى كه جامعه اى دينى نباشد، حكومت دينى تحقق نمىيابد؛ ولى از منظر كلامى و درون دينى حكومت و سياست دينى دقيقا به تغذيه ى جنبه ى محتوايى حكومت از متون دينى نظر

1. صحيفه نور، ج21، ص 91.

2. سروش، عبدالكريم؛ مدارا و مديريت، مقاله ى «معنا و مبناى سكولاريسم»، ص 431.

/ 215