مبانی اخلاق اسلامی نسخه متنی

ناهماهنگ و نامطلوب است و كميت و كيفيت آن چنگى بدل نمىزند؛ اما يك بار ساختمانى مىسازد با نقشه‏اى جالب و داراى آب و رنگ زيبا و مطلوب، با سرويس كامل، به طورى كه هر بينندهاى را به خود جلب مىكند و هر اهل فنّى را به تحسين بر مىانگيزد.

در صورت نخست، به فرض صحت، تكليف ساقط مىشود و تكرار لازم نيست؛ اما به هيچ وجه مستحق تحسين و پاداش نخواهد بود؛ اما در صورت قبولى (صورت دوم)، علاوه بر اسقاط تكليف، مورد عنايت صاحب كار قرار مىگيرد و علاوه بر تحسين، جايزه‏اى نيز دريافت مىكند.

مثال ديگر اين كه اگر مولى به بنده‏اش فرمان داد كه تشنه هستم، برايم يك ليوان آب بياور. يك بار بنده يك ليوان معمولى، با مقدارى آب معمولى مىآورد، كه نه سرد است تا دل را خنك كند و نه شيرين و خوشمزه، كه روح را شاداب كند. مولى اين آب را مىنوشد و مقصود حاصل مىشود؛ اما بنده را تقدير و تحسين نمىكند. ولكن يك بار بنده آبى سرد و خوشگوار و كمى شيرين، با يك ليوان تميز، قشنگ و بلورين مىآورد و تقديم مولى مىكند. مولى چون آب را با آن كيفيت خاص مىنوشد، قلبش خنك مىشود؛ دل شاد مىگردد و با لبخند شيرين بنده‏اش را تحسين مىكند و از وى تقدير به عمل مىآورد.

در مرحله نخست فقط تكليف اسقاط مىشود و صحت تحقق مىيابد؛ اما در مرحله دوم، عمل علاوه بر اسقاط تكليف، مورد قبول و خشنودى و پاداش قرار مىگيرد.

با توجه به اين مقدمه، براى آن كه نماز نشان قبول به خود بگيرد، بايد داراى آب و رنگ خاصى باشد و روح نماز كه همان حضور قلب است، در