توجه به مبانى اسلامى و آداب انسانى در اجتماع است. اگر در اجتماعى تعاون، هميارى، انفاق، عفت، تواضع، حسن ظن، محبت و به طور كلى، عدالت به معناى وسيع و جامعش حكمفرما باشد، اين اجتماع همان مدينه فاضله خواهد بود كه مىتوان در آن با فكرى آسوده و به دور از وحشت زندگى نمود.گفتنى است كه علم اخلاق در اصل يك علم عملى است؛ يعنى بايد عقل نظرى را با عقل عملى آميخته نمود. تنها دانستن مسائل كارساز و ثمربخش نيست؛ يعنى بايد پس از علم عمل نمود. علم هر چند بيشتر خوانى چون عمل در تو نيست نادانى چون عمل در تو نيست نادانى چون عمل در تو نيست نادانى