مبانی اخلاق اسلامی نسخه متنی

صاحِبِ العِلمِ فى اَمْرِ دينِهِم وَ لا يَحتاجُونَ اِلى صاحِبِ الْمال. السّابِعِ الْعِلْمُ يُقَوّى الرَّجُلُ عَلى الْمُرُورِ عَلَى الصِّراطِ وَ الْمالُ يَمنَعُهُ(1).

علم به هفت دليل از مال و ثروت بهتر است: اول آن كه علم ميراث انبيا و ثروت ميراث فرعونان است. دوم آن كه علم از بخشيدن كم نگردد ولى ثروت با بخشش كاهش مىيابد. سوم آن كه ثروت به نگهبانى محتاج است ولى علم، خود، عالم را نگهبانى مىكند. چهارم آن كه علم [حتى با مرگ عالم از او جدا نمىشود و با او] به كفن وارد مىشود ولى ثروت [در دنيا[ مىماند. پنجم آن كه ثروت هم براى مؤمن قابل دسترسى است و هم براى كافر، ولى علم جز براى مؤممممن حاصل نگردد، ششم آنكه همه مردم در امور دينى خود بهعالم نيازمندند، ولى به شخص متمول نيازمند نيستند. هفتم آن كه علم، آدمى را بر عبور از [پل] صراط قوت مىبخشد ولى [ چه بسا] ثروت، آدمى را از آن باز دارد.

سيّد الساجدين (عليه السلام) فرمود:

لَو يَعْلَمُ النّاسُ ما فى طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَو بِسَفْكُ الْمُهَجِ وَ خَوُضِ اللُّجَجْ.

اگر مردم مىدانستند كه در علم جويى چه بركات و ثمراتى نهفته است قطعا به دنبال علم و دانش مىرفتند، حتى به قيمت ريخته شدن خون‏دل و غوطه‏ورى در ميان امواج خروشان.

امام باقر (عليه السلام):

عالِمٌ يَنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ اَفْضَلُ مِنْ سَبْعينَ اَلفِ عابِدٍ.(2)

دانشمندى كه علم و دانش او سودمند باشد، از هفت‏صد عبادت‏پيشه برتر است.

(1). شهيد ثانى، منية المريد، ص 110.

(2). راوندى، جامع الدعوات، ص 62.