به هر حال، حكمت، يعنى اين فضيلت بزرگ را كه از برترين و بالاترين مكارم اخلاقى و انسانى است، نبايد به دليل نارسايىهاى فكرى و معرفتى خويش ناديده بگيريم و نيز حق دانشمندانى را كه براى يافتن حقايق و واقعيتهاى جهان زحمات طاقت فرسايى كشيده و رنجهاى زيادى ديدهاند، نبايد از ياد برد.بايد تا سر حدّ امكان، در زمينه معارف الهى و حقايق جهانى كوشش كرد و هر اندازه كه ممكن و مقدور است، به درك حقايق نايل شد؛ چنان كه گفتهاند:«ما يُدْرَكُ كُلُّهُ لا يُتْرَكُ كُلُّهُ» و «اَلْمَيْسوُرُ لا يَسْقُطُ بِالْمَعْسُورِ». آب دريا را اگر نتوان كشيد هم به قدر تشنگى بايد چشيد هم به قدر تشنگى بايد چشيد هم به قدر تشنگى بايد چشيد